Jedna z bardziej nietypowych formacji NWOBHM, powstała w 1978 w Slough. Wpierw wydała trzy single: Sledgehammer / Feel Good w 1979, Living In Dreams / Fantasia w 1980 oraz In The Queue / Oxford City w 1983. Żadna z tych kompozycji nie znalazła się na pełnoprawnym krążku, gdyż w tamtym okresie kapela pozostawała jeszcze pod wpływem rocka lat 70-tych. Wydany w barwach wytwórni Illuminated album łączył surowy heavy z melodiami hard rockowymi, a nawet progresywno-rockowymi spod znaku Wish You Were Here Pink Floyd. Mocne, choć nieco chaotyczne otwarcie w postaci Over The Top 1914 kontrastowało z łagodnym Perfumed Garden, który zdobiły delikatne refreny i interesująca solówka Cooke`a. Typowy dla NWOBHM Feel Good cechowała prostsza melodia, przeciętnie prezentująca się w oprawie heavymetalowych riffów. Odnosiło się wrażenie pewnego przeładowania pomysłami i motywami, których starczyłoby na więcej kawałków, a z drugiej strony występował intrygujący element zaskoczenia w zmianach rytmu i ubarwienia wstawkami nie zawsze dopasowanymi do całości. Przykładem tych kontrastów był Food & Sex Mad dołożono długą gitarową solówkę opartą na bluesowym fundamencie, a kompozycja nabierała w drugiej części zupełnie innego wymiaru jako pokłosie rockowego grania dwóch poprzednich dekad. Podobnie nieokreślony był 1984, zawierający elementy heavy metalu i rocka lat 70-tych, a za najlepsze trzeba uznać delikatne partie klimatyczne z wykorzystaniem pianina. W dalszej części numeru Crooke prezentował pokręcony popis o jazz-rockowych korzeniach. Klasycznie zbudowany na rock`n`rollu Sledgehammer zabrzmiał nieco w stylu Raven i takie granie bez eksperymentów lokowało formację w głównym nurcie NWOBHM. Kończący całość Garabandal nawiązywał do rocka psychodelicznego, a w pewnych miejscach można było znaleźć odniesienia do Budgie. Pomimo dobrego warsztatu muzyków, płytę doceniło jedynie wąskie grono słuchaczy. Muzyka Sledgehammer była zbyt odległa od preferowanej melodyjnej prostoty NWOBHM i zawierała zbyt wiele odniesień do tego co w zasadzie ten nurt odrzucał z poprzedniej dekady. Ograniczenie wynikające z braku drugiego gitarzysty próbowano nadrabiać intensywniejszą grą basisty Johna Jay`a, ale trudno było porównywać go choćby do Burke`a Shelley`a. Zespół próbował jeszcze podczepić się pod większą wytwórnię, lecz zdołał tylko wypuścić singiel In The Middle Of The Night / Sledgehammer w 1988, aby się ostatecznie rozwiązać.
Dla koneserów wydano we wrześniu 2005 DVD Live In London, zawierający występ z 24 lutego 1984. Nagrano go w składzie: Cooke, Revell i basista Gerry Sherwin.