Japońska grupa powstała w 1984 w Nagoyi. Wpierw w garażu zarejestrowano 41-minutową demówkę "Demo 82, której jednak nie rozprowadzono z różnych powodów. Pierwszy większy występ kapela zaliczyła na bitwie młodych zespołów "Yamaha`s MidLand'82", prezentując Dedicate i Kaku Densetsu. Sniper nie zwyciężył w konkursie, ale zwrócił na siebie uwagę szefów rodzimej wytwórni. Właśnie w barwach Electric Lady Land Records ukazał się w maju 1983 singiel Fire / Phantom Of The Night. W marcu 1984 wydano pierwszy album - osiem kompozycji trwało ponad 31 minut. Na początek heavy/speedowy Open The Attack z dudniącą sekcją rytmiczną, typowym akcentem wokalnym Kitao dla frontmanów z tego kraju i 32-sekundową solówkę Kusakabe. Krążek właściwie nie zwalniał, nie licząc odegranego w średnich tempach i riffowo zorientowanego Black Rain. Sniper kapitalnie rozgrywał kompozycje w średnio-szybkich tempach w rodzaju Dedicate, Over The Sky czy Hard Time, a kiedy zespół przyspieszał, robił to fenomenalnie jak w dwóch ostatnich kawałkach Never Change oraz Fire. W każdym numerze pirotechnicznym stlem popisywał się niespełna 21-letni Masanori Kusakabe. Z tej perspektywy szkoda, że kariera formacji nie trwała dłużej, gdyż dzisiaj gitarzysta mógł stać w jednym szeregu z Akirą Takasakim czy Hiroya Fukudą. Kitao na szczęście omijał wysokie rejestry, a jego głos pod względem tonacji porównywalny był z Kyoji Yamamoto z Bow Wow czy Yukihiro Nakayą z Nokemono. Ekipa zaprezentowała się jako zgrany kwartet i w rezultacie powstała zapomniana, ale jedna z najlepszych japońskich płyt metalowych tego okresu.
Drugi krążek niestety był mniej interesujący. Owszem, kwartet wciąż zręcznie manewrował między różnymi stylami, ale po przesłuchaniu płyty mało zostawało w pamięci słuchacza. Dość nieszczęśliwie wszystko zaczynał Let It Shone On Me, którego powtarzalny refren kojarzyć się mógł nawet wręcz z pop-metalem. Po nijakim How Do You Feel? (choć kawałek zaczynał się jak Shell Shock Manowar), niemrawo rozpoczynał się Dream Lady - w zasadzie najciekawszy utwór na albumie, przybierający postać emocjonalnej ballady z rozrywająca serce łkającą gitarą Kusakabe. Break Down z kolei posiadał najciekawszą melodię, a całość wzbogaciła jak zwykle wyśmienita solówka gitarowa. Speed Of Light odrzucał elektroniczną perkusją, natomiast w Kodoku No Senshi twórczość Loundess napotykała stylistkę Krokus. Pozostała częśc albumu była mało interesująca, tak jakby wszystko co najlepsze grupa miała do przedstawienia, zawarto na debiucie. Pod koniec 1985 skład Sniper rozsypał się. W maju 1987 Kusakabe co prawda rozprowadził jeszcze demówkę "Special Recording" z pięcioma utworami, jednakże nazwa Sniper była tylko mirażem - w studio obok gitarzysty pojawili się bowiem zupełnie nowi muzycy: wokalista Takashi Yoshida, basista Wataru Yokotani i bębniarz Jun Itakura.
Shigehisa Kitao i Romi Murase założyli po latach heavymetalowy Drive (Hot Wheel On Fire w 2009). Masanori Kusakabe grał w heavymetalowych Burny Project (Grass Wall (Ain't Dead Yet) w 1987), Asian Black (EP-ka Eternal Spirit w 2005) i Jill`s Project (EP-ka Crazy Me w 2006, Nosferatu w 2007 i Bloody Chronicle 2 w 2008).