Amerykański kwarter założony w czerwcu 1979 w Sacramento z inicjatywy gitarzysty Jeffa Jonesa i wokalisty Tima Raynora-Allweina. Jeszcze w tym samym roku dołączyli basista Steve Raynor i bębniarz Alan Kreutzer. Nazwę zaczerpnięto od Ogni Świętego Elma - zjawiska akustyczno-optycznego w postaci małych ciągłych wyładowań elektrycznych na krawędziach przedmiotów, mających miejsce w czasie pogody zapowiadającej burzę. Żywiołowe koncerty na poziomie lokalnym zapewniły zespołowi w 1980 role supportu Nazareth, Y&T i Night Ranger. W 1981 St.Elmos Fire ruszyli na czteromiesięczną trasę po Kanadzie - tam zwrócili na siebie uwagę producenta Dito Godwina, znanego ze współpracy z Great White czy Peterem Crissem. Dzięki jego znajomościom udało się w 1982 wydać singiel Really In Love / Too Bad. W 1983 Jones gruntownie przebudował skład, dobierając sobie trzech nowych współpracowników, z którymi miał współpracować przez blisko następną dekadę. Wciąż jednak grupa nie potrafiła przekonać do siebie szefów żadnej wytwórni, pomimo bardzo dobrych występów w tak sławnych hollywoodzkich klubach jak Whisky-a Go-Go, The Roxy czy Gazzarri. W końcu debiutancki krążek ukazał się nakładem firmy Dream Records - zawierał udany materiał glam/hardrockowy o lekko mrocznym brzmieniu i posmaku twórczości Scorpions, a największą popularność zyskały Breakin` Out, Into The Night oraz Don`t Drop It.
[2] oparto na fabule powieści s-f "Warning From The Sky" Ray`a Bradbury`ego. Płyta przysporzyła formacji sporą popularność - zwłaszcza, że poparto ją videoklipem do Caught In The Heartbreak, mocno promowanym w MTV. Fanom spodobały się również World Gone Insane, Hearts On Fire i Let It Burn. Podobnie sprawał się miała z [3], który dostarczał kolejną porcję hitów (Gonna Get Wild, Isolation, I Need Your Touch), leżących jednocześnie daleko od konwencji radiowych audycji śniadaniowych. Krążek powracał do tematu futurystycznego społeczeństwa. Po sporym tournee na przełomie 1990/1991, gwiazda St.Elmos Fire zaczęła w zastraszającym tempie przygasać w czasach eksplozji grunge. Jeff Jones podjął się produkcji [4], ale numery w rodzaju Chain Around My Heart, Desperate Years czy Hot Time prezentowały się przeciętnie i porywały już nowych rzesz fanów. Po trasie koncertowej promującej album, Jones dołączył do sleazowego Vamp Le Stat i wziął udział w nagraniu płyty Bloodline w 1993. W 2011 gitarzysta założył własną wytwórnię XXX Records America. W 2017 zespół wskrzesił działalność i wydał nową płytę.

Kris Gustofson (ex-Trauma)