Szwedzka formacja powermetalowa założona w 1995 w Gävle. Debiut udanie połączył epickie melodie Hammerfall, balladowy styl Blind Guardian i elementy typowe dla głównego nurtu niemieckiego melodyjnego heavy/power metalu. Pozostając w cieniu innych, zespół nagrał płytę ciekawą, choć jakby lekko "nieśmiałą". Granie lekkie, momentami wręcz zwiewne, otoczone aurą wyczuwalnego klimatu fantasy w kolejno przedstawianych opowieściach. Obok pełnych potencjału przebojów w rodzaju Guardians Of Kail czy Sense Of Steel, znalazło się miejsce dla wyśmienitego nuconego eposu Chant Of The Thieves oraz ponad 9-minutowego epickiego The Storyteller. Ten ostatni pomimo znacznego rozbudowania i wielowątkowości, nieco się jednak gubił przez swój charakter medley - zaczynając od łagodnej opowieści, poprzez epicki power, folkowe leśne zaśpiewy, standardowy melodyjny power aż po skocznie zaprezentowane neoklasyczne motywy. Brawa nalezały się jednak za zgrabne połączenie wszystkiego w jedną całość bez wrażenia byle jak posklejanej mozaiki. Niezłą dynamikę w zwrotkach i niezmiernie chwytliwy refren posiadał także Book Of Mystery. Słychać dobre zgranie całego zespołu, choć całość brzmiała dosyć płasko i jednowymiarowo - momentami aż się prosiło o bardziej wieloplanową realizację. Powstał album nieco pastelowy, ale w tym przypadku nie stanowiło to wady.
[2] to kolejną opowieść z krainy magii i miecza. Nowy gitarzysta Jacob Wennerqvist dodał muzyce pewności oraz większego ładunku ekspresji, a wokal Perssona stał się śmielszy i mocniejszy. W wysokich partiach frontman czuł się dobrze i takie śpiewanie tu przeważało. Jedyne momenty, kiedy Szwedzi nawiazywali do stylu niemieckiego, to refreny w The Unknown i Ambush. Udanie wypadł klasyczny 8-minutowy The Moment Of Truth, który rozkręcał się w mroczny heavy/power, aby w końcowej części powrócić do pierwotnej postaci. Dwie pieśni w stylu barda - A Passage Through The Mountain i Kingdom Above - zabrzmiały bardzo uroczyście i nostalgicznie. Pasja grania w tytułowym Crossroad mogła wprawić niemal w osłupienie. The Secret`s Revealed i Eye Of The Storm pokazywały jak można wykorzystać motywy i patenty rycerskiego heavy lat 80-tych we współczesnym powermetalu. Album posiadał brzmienie lekkie, ale w momentach koniecznych nastepowało mocniejsze uderzenie. Część numerów mogłaby wywołać skojarzenia z amerykańskim graniem, a tego muzycy zapewne pragnęli uniknąć. Krążek emanował nieuchwytnym klimatem, nieco podobnym do atmosfery wytwarzanej przez Falconer, ale bez patentów folkowych. Do japońskiej edycji dodano cover Iron Maiden Moonchild.
[3] zaprezentował granie jeszcze cięższe - repertuar nieco bardziej złożony niż poprzednio, mocniej związany z metalem niemieckim. Docenić należało główny motyw w Conviction, ale nic nie wnosiły Blinded Eyes czy Trails Of Blood. Faworytami były za to A Holy Quest, umiejętnie zmontowany z zagrywek własnych i zapożyczonych od Falconer oraz miły dla ucha akustyk When All Hope Has Faded. O przeciętności albumu zadecydowało przede wszystkim zatracenie gdzieś niepowtarzalnego klimatu i zaprezentowanie rycerskiego powermetalu jakich wiele. Niespecjalnym dziełem był także [4], przepełniony surowymi gitarami i metalicznym basem. Sporą dawkę mroku wprowadzał wolniejszy Changeling, ale to wrażenie rozpraszał szybki Eyes Of The Dead z rozpoznawalnym stylem melodii jaki proponowała grupa do tej pory - jednak z wyraźnym heavymetalowym podejściem, łagodzonym delikatniejszymi partiami wokalnymi z gęstym basem w tle. Watcher In The Deep oparto o rwane nerwowe riffy, a łagodna ballada Your Time Has Come była chwilą oddechu od ostrzejszego przeciętnego grania. Szkoda, że The Storyteller nie wykorzystywali dużych pokładów talentu i nie mogli zdecydować się na jeden sprecyzowany styl po dwóch pierwszych naprawdę znakomitych krążkach. Dyskografię uzupełnia EP-ka Seed Of Lies z 2004, zawierająca m.in. cover Ozzy`ego Osbourne`a Bark At The Moon.
Lars-Göran Persson śpiewał w Beyond The Katakomb.