Polski zespół założony w 2004 w Warszawie. Zamierzeniem ekipy było granie szant w hard rockowej, a nawet heavymetalowej konwencji. Kwartet zdobył popularność dzięki licznym występom na festiwalach i koncertach muzyki żeglarskiej. Debiut zawierał dziewięć udanych i pikantnych kompozycji. Podobać się mogły melodyjne wstawki gitarowe, niekiedy grane unisono (Valhalla, Hiszpańska Krew), uwagę zwracały także znakomite refreny oraz wyważony wyraźny śpiew Wołosewicza. Najlepszymi momentami były ekspresyjny Rok 1588, podniosła Pieśń Skazańca oraz smutna ballada Czarny Anioł. Na [2] od samego początku Port Royal Metal słychać było, że kompania miała się dobrze. Pirackie riffy ze szkoły Running Wild cięły w umiejętny sposób na tle galopującej sekcji rytmicznej. Muzycy ponownie opowiadali w tekstach poruszające historie, ignorując zwyczajowe przyśpiewki o opróżnianiu beczek z rumem czy zaliczaniu portowych panienek. K-141 nawiązywał do tragedii rosyjskiej łodzi podwodnej, która zatonęła 12 sierpnia 2000 na Morzu Barentsa z liczącą 118 osób załogą. Wspaniały patetyczny Sto Drakkarów poruszał aspekt Wikingów, a Koniec Bitwy przypominał dokonania Iron Maiden. Ten marynistyczny krążek był znacznie bardziej dopieszczony, przemyślany i dopracowany niż debiut.
Z twórczością Running Wild sympatyzował również [4], serwując kolejną porcję tekstów jawiących się niczym opowieści z fabułą. Część z nich wprawdzie sygnalizowano sytuacyjnymi hasłami, inne były poważnymi historiami, niejednokrotnie skłaniającymi do refleksji. Pojawiły się kolejne imprezowe hity jak Jestem Nikim czy All Hands On Deck - ten ostatni dzięki chóralnemu refrenowi nadawał się idealnie do koncertowych interakcji z publicznością. Jasnymi punktami wydawnictwa były także Verba Veritatis oraz Ucieknier. Podobać się mogło soczyste brzmienie sekcji rytmicznej, choć jak zwykle zostało ono nadmiernie złagodzone. Z każdą kolejną płytą Strefa Mocnych Wiatrów budowała sobie kredyt zaufania i szkoda, że kariera grupy nagle się zatrzymała.