Grecki zespół powstały w 2015 w Salonikach. Nie dziwił fakt, że [2] wydała amerykańska wytwórnia Stormspell Records - grupa grała bowiem heavy oparty na wzorcach zza Oceanu, w szeroko rozumianym stylu Manilla Road i innych ekip surowiej rozgrywających epicki metal. To wrażenie podkreślały także liczne wycieczki wokalisty Daflisa w wyższe rejestry i ekstatyczne okrzyki heroiczne, co zresztą wychodziło mu bardzo dobrze. Trudno jednak było uznać za szczególnie ekscytujące typowe kompozycje w dosyć szybkich tempach z dawką nieco posępnej epickości typu Raging Skies, Broken Mirror, Midnight Flames czy też wolniejszy Finger On The Trigger. Kiedy stosowano melodię bardziej chwytliwą, od razu świetnie wypadał Under The Gun, stylistycznie zbliżający się do takich zespołów greckich jak choćby Innerwish pod względem wybornych gitarowych przejść oraz potoczystego bojowego refrenu. Sporo dobrych momentów również w Seven Years Of Death, ale ekscytacja słuchacza koncertowała się raczej na fragmentach instrumentalnych. Epickość wolno zagranego Beyond The Grave przypominała Wrathblade i ta kompozycja robiła na tym krążku najmniejsze wrażenie. Onward To Victory zrealizowano w podobnym stylu lepiej, a temu refleksyjnemu utworowi dodawały klimatu smutne gitarowe ozdobnik. Wydawało się, że Stygian Oath zakończy album raczej bladym akustycznym balladowym wyciszeniem, jednak Holy Warrior zaczynał w pewnym momencie dostojnie galopować i ostatecznie mogły przeszkadzać tylko nieustannie wysokie wokale. Na wyróżnienie zasługiwała robota obu gitarzystów ze wskazaniem na Vavalidisa - zresztą ogólnie była to ekipa zagrana, co słychać we współpracy gitar z sekcją rytmiczną. Specyficznie greckie było także rozpoznawalne surowe brzmienie, choć bas i perkusja powinny mieć głębsze brzmienie.

Haris Vavalidis (ex-Atria Mortis)