Japoński zespół powstały w 1982 w Osace. W początkowym okresie kariery gitarzystą był Yuji Adachi, później jednak odszedł do Dead End. Grupa zadebiutowała dwiema kasetami: "2nd" w 1983 oraz "Demo" w 1984. Skład był płynny, ale od początku kręgosłup formacji tworzyli: wokalistka Kazue Akao (ur. 6 stycznia 1961), klawiszowiec Masashi Okagaki oraz basista Koji Yamaguchi. Wydany w grudniu 1987 debiut ukazywał wpływy nie tylko Iron Maiden i Dio, ale również Deep Purple/Rainbow w warstwie Hammondów. Kwintet postawił odważnie pod koniec lat 80-tych na metalowe uderzenie, odważnie jednak odwracające się w przeszłość ku heavy-rockowym gigantom lat 70-tych. Gitarzysta Yousuke Miyake shreddował neoklasycznie, co chwila wchodząc w twórcze utarczki z klawiszami. Bardzo dobry głos Akao nadawał numerom ognia i z jednej strony wydawało się, że wokalistka pragnęła być Dickinsonem w spódnicy, a z drugiej uderzała raczej w tony Leather Leone z Chastain i Lee Aaron. Przede wszystkim jednak zespół zdecydowanie dystansował się od wielu kapel japońskich, przemycających pod pozorem mocniejszego brzmienia pop-rockowe melodyjki. Najbliższy stylistyce AOR był Petrouchika, ale i on w drugiej części przechodził w niby-psychodeliczną końcówkę. Wyróżniały się przede wszystkim: ostry One Of Section`s Lap, przebojowy refren w Friday`s Free Fair, kapitalny heavy/powerowy Vision Of The Lake Bottom oraz instrumentalny Fatima z "ładnymi" solówkami. Wszystko kończył rozbudowany tytułowy The Endless Basis, udanie rozwijający się w trakcie swych ponad dziewięciu minut - w tym jednym numerze Hammondy zastąpiono syntezatorami. Ostatecznie wydawało się, że podobnie mogli brzmieć Rainbow po odejściu Dio, gdyby zdecydowali się przerzucić na NWOBHM, a nie popowe słodzenie w stylu Foreigner.
[2] niby brzmiał podobnie, ale zabrakło zapamiętywalnych utworów z debiutu. Właściwie niesłyszalna była zmiana gitarzysty, gdyż Hiromi Suzuki grał niemal identycznie do poprzednika. Zbytniego wrażenia nie robił nawet blisko 12-minutowy Evelyn. Jedyną prawdziwie mocną stroną krążka był mocny śpiew Kazue Akao. Późniejsze wydawnictwa cieszyły się znikomą popularnością i ekipa zawiesiła działalność pod koniec 1992.
Koji Yamaguchi zmarł w grudniu 2006. Kazue Akao i Hiromi Suzuki założyli po latach hard`n`heavymetalowy Kruberablinka, który reklamowali jako drugie wcielenie Terra Rosa. Projekt nagrał: EP-kę Kruberablinka w 2011, Kaizu w 2013, Blanko w 2014, EP-kę The Krubera In Winter w 2014 oraz The Deepest Place w 2018.