Fińska grupa powstała w Kaarina w 1990. Zadebiutowała w listopadzie 1991 czteroutworową demówką "Fhtagn-nagh Yog-Sothoth". Jedyny album zawierał duszny i zwolniony do maksimum grobowy doom z elementami epickimi. O ile rodacy z Unholy korzystali doom/deathowych doświadczeń sceny brytyjskiej, to Thergothon stawiał na funeralny doom (tą ścieżką miały pójść potem Skepticsm czy Esoteric). Aranżacje oparto o dominujący powolny nabijany rytm werbla oraz równie leniwe gitarowe riffy. Zrezygnowano z jakichkolwiek słyszalnych podkręceń tempa, a dołujący bas i niski gardłowy growling Sirkii dodawał całości depresyjnego nastroju. Powolne i dość monotonne kompozyche nie były przesadnie przeciągnięte, trzymając się zwykle 8-9 minut, choć nagrano równiez kawałki znacznie krtósze. Przewijały się zalążki solówek gitarowych, co było bliskie angielskiemu death/doomowi - przede wszystkim dokonaniom My Dying Bride i Anathemy. Finowie nie bali się sięgnąć po dźwięki akustyczne, które wraz z wielobarwnymi brzmieniami klawiszy i wychodzącym na pierwszy plan brzdąkaniem basu, miejscami tworzyły ciekawe klimatyczne przerywniki, urozmaicające leniwą całość. Obok growlingu Sirkiä wykorzystał melodeklamacje oraz nie do końca udane próby śpiewania czysto. Te eksperymenty wokalne nie zmiękczały jednak charakteru całości oraz nie burzyły jesiennego klimatu płyty. Drobnym mankamentem był zdumiewająco cichy poziom głośności nagrań. Manifestem stylistycznym Thergothon były pierwsze dwa ponure utwory: Everlasting i Yet The Watchers Guard. Ten drugi był zaskakująco wielowątkowy, przy jednoczesnej dominacji gitarowego ciężaru, gardłowego growlingu i monotonii rytmicznej. Nietypowy The Unknown Kadath-In-The-Cold-Waste rozpoczynał się od melodyjnego brzmienia gitary, a kończył prezentacją aranżacji gitar akustycznych, namiastek solówek i nastrojowych klawiszy. Te syntezatory zaznaczyły swoją obecnośc także w Elemental i Who Rides The Astral Wings. Płyta miała w sobie wszystkie pierwiastki funeralnego doomu, jenocześnie to nie było granie przesadnie trudne czy przytłaczające w odbiorze. Produkcyjnie jakość nagrań nie była najwyższa, a nad aranżacjami poszczególnych kawałków trio mogło jeszcze mocniej popracować - przede wszystkim w drugiej części albumu słuchacz mógł odnieść wrażenie, że słuchał w kółko tego samego.
Płytę wznawiano w 2000, 2004 (500 egzemplarzy winylu) oraz w 2009 (wytwórnia Peaceville Records). W końcu w grudniu 2019 wydano pełną dyskografię na składance Through The Pits Of Time wydaną na 333 kasetach, wzbogaconą o utwory Dancing In The Realm Of Shades / Yet The Watchers Guard. Po rozwiązaniu Thergothon, Niko Sirkiä wszedł w skład gotycko-doomowego This Empty Flow (Magenta Skycode w 1996 i Three Empty Boys w 1999), założył firmę płytową Demonosound oraz został redaktorem naczelnym fanzinu "Hammer Of Damnation". Jori Sjöroos został producentem i autorem tekstów fińskiej popowej formacji PMMP. W listopadzie 2009 wytwórnia Solitude Productions wydała podwójny składak Rising Of Yog-Sothoth: Tribute To Thergothon.