Amerykańska grupa powstała w 1983 w Cincinnati. Zadebiutowała singlem Back In Time / Excellorater w 1985, nagranym w składzie: McFarland, Willoughby, Hilvers, drugi gitarzysta Billy Bates i perkusista Joseph Tepe. Oba numery wpisywały się w przeciętne kopiowanie Maiden/Priest. Po zmianach personalnych nie udało się wciąż znaleźć wytwórni chętnej wydać studyjny album i w końcu ten 33-minutowy materiał ukazał się tylko na kasecie sygnowej logiem fikcyjnej firmy Linerguy. Tytuł był skrótem od "Missing In Action". Ten krążek przedstawiał Thruster z zupełnie innej strony - z jednej strony grano heavy/powerowo dla fanów Glacier, Lizzy Borden, Armed Forces czy Phantom, z drugiej pojawiały się szybsze rytmy spod znaku Chastain, Vicious Rumors i Leatherwolf. Wszystko nasycono wojennym klimatem, który tylko wzbogacał numery pełne melodyjnych solówek i mocno zapadających w pamięć melodii okraszonych doskonałymi refrenami. Te melodie były po prostu porywające i nasycone poetycką epickością, podgrzewaną pełną żaru grą obu gitarzystów i zdumiewającymi nieraz szarżami basisty Grega Hilversa. Wydaje się po latach, że instrumentalnie Thruster przerastał większość amatorów bez talentu z USA z tego okresu. Wokalista Dell McFarland przypominał niektorych frontmanów NWOBHM o jasnym i młodzieńczym głosie. Zresztą na pewno ten zespół czerpał z dokonań Nowej Fali, gdyż wiele numerów miało cechy brytyjskie, a już na pewno znakomity Illusions (przypominający wczesne nagrania Iron Maiden). Naturalnie najwięcej było kawałków w typowym dla US Power surowym i pełnym bojowej atmosfery stylu jak The Conflict, Only Foolls czy Screams Of Pain. Kapitalnie współpracowali ze sobą gitarzyści w pełnym pędu i rozegranym z zegarmistrzowską precyzją Enemy Below. Wyborną melodię posiadał również bardziej rockowy Can`t Take It No More, a serię killerów kontynuował pełen kontrolowanej melodyjnej agresji Heroes Finish Last. Wszystko kończyły odegrany z ogromną pasją heavymetalowy dumny M.I.A. oraz dramatyczny sztandarowy Thruster. Grupa zwykle uderzała celnie w punkt, miejscami nokautując kompletnie, a wszystko przychodziło jej z łatwością i bez prężenia muskułów. Na niekorzyść działało słabe brzmienie z kasety i dopiero na wznowionym zremasterowanym CD z października 2012 słychać pełną moc tej ekipy.
Clark Connley i Jim Brink grali w heavymetalowym Naked Truth (EP-ka Naked Truth w 1990 i płyta Stand Where I Stand w 1994).

Jim Brink (ex-Jonas Grumby)