Niemiecki jednoosobowy projekt powstały w 1996 w Laupheim-Untersulmetingen. Nazwa w języku szwedzkim oznaczała "Zimową Krainę". Większość wydawnictw ukazała się jedynie w limitowanych edycjach i przez lata była wielokrotnie wznawiana. Ponadto dyskografię Vinterriket uzupełniają niezliczone EP-ki i demówki - dla Zieglera bowiem nagranie albumu studyjnego stanowiło początek zabawy - później materiał był wydawany limitowanej wersji, potem jako reedycja, składanka czy split. Krążki wypełnił melancholijny ambient oparty na syntezatorach przy akompaniamencie gitary i (rzadziej) perkusji. Z czasem Christoph Ziegler zaadoptował do swej muzyki elementy neo-folkowe i porzucił wtręty blackmetalowe. Od wszystkich jednak płyt wiało niezwykłym chłodem i smutkiem. Taka forma ekspresji mogła wydawać się interesująca, choć przy przesłuchaniu kilku albumów pod rząd nie dało się ukryć, że nagrano je "na jedno kopyto". Muzyka Vinterriket zawsze była oparta na jednolitej ścianie dźwięku i należało się dokładnie wsłuchiwać w każdy utwór, by wychwycić co ciekawszy motyw melodyjny. Za tą ścianą syntezatorowo-perkusyjną słychać było w oddali opętańczy krzyk Zieglera (na wzór wczesnego Burzum), jakby bezskutecznie próbującego przekrzyczeć zimową nawałnicę. Od czasu do czasu wszystko się uspokajało i wchodziły liryczne linie zbudowane z krystalicznie czystego ambientu. Następnie znów wzmagały się odgłosy lodowatego wichru, śnieg sypał jak opętany, a z oddalonego szczytu zlodowaciałej góry Ziegler snuł stare jak świat baśniowe historie (recytowanie tekstów nasuwało skojarzenia z Johnem Haughmem z Agalloch). Te nostalgiczne albumy idealnie nadawały się na jesienne i zimowe wieczory. Z czasem muzyk przeniósł się do Szwajcarii. Udzielał się też w blackowo-ambientowym Battle Dagorath, Atomtrakt, Nebelkorona (Reminiszenzen An Das Morgenrot w 2006 i Tannenhochforst w 2010), Dannagoischd (Emm Dichdâ Ondrholz w 2009), Fräkmündt (Urbärglieder w 2011 oraz Heiwehland w 2011) i Sturmpercht.