Francuski zespół powstały w 1981 w Paryżu. Debiut zawierał szybki heavy metal z konkretnym i zachrypnietym głosem Daniela Puzio. Otwierał go oparty co prawda na banalnie prostym riffie Ebony, ale za doskonale "wpadającym w ucho". Le King rozpoczynał motyw niemal żywcem zerżnięty od Judas Priest z czasów British Steel. W Les Damnés wykorzystano akustyczna gitarę, a w nieco ponad dwuminutowym Pile Ou Face spotykały się stylistycznie Motörhead z Ramones. To wzorowanie się na ekipie Lemmy`ego Kilmistera odcisnęło zresztą swoje wyraźne piętno na całej płycie. Vulcain pozowolili sobie nawet na muzyczny żart w postaci La Digue Du Cul - 79-sekundowej przyśpiewki a capella. Całość stanowiła 38 minut prostego i nieźle wyprodukowanego, ale interesującego heavy opartego na najlepszych wówczas światowych wzorcach.
Równie niezły był [2] rozpoczynający się strzałami z rewolweru i przechodzący w szybki Blueberry Blues. Od razu jednak można było usłyszeć, że Vulcain odeszli odrobinę od motörheadowego feelingu na rzecz mocniejszego uderzenia. Wolno toczący się Richard witał słuchacza znów akustykiem - tym razem z towarzyszeniem harmonijki ustnej. Daniel Puzio śpiewał agresywniej, a gitary posiadały wręcz speedmetalowy pazur, choć przydałoby się więcej solówek. Płyta wydawała się bardziej przemyślana, a kawałki nie goniły do przodu tak jak na debiucie. Zespołowi nie udało się już potem grać na tak dobrym poziomie, ale Vulcain stał się obok Killers jedynym metalowym zespołem francuskim lat 80-tych, mogącym poszczycić się co najmniej pięcioma albumami. W 1997 ukazała się składanka Compilaction. Marc Varez bębnił na czwartym albumie Satan Jokers. Didier Lohezic zmarł 26 kwietnia 2020 z powodu udaru mózgu w wieku 62 lat.