Holenderska grupa gotycko-metalowa założona w kwietniu 1996 w Waddinxveen przez Westerholta pod nazwą The Portal. Jako pierwszą gitarzysta zaangażował swoją dziewczynę Sharon Den Adel (ur. 12 lipc 1974). Zawierającą cztery kawałki demówkę "Enter" z 1997 muzycy rozesłali do kilku wytwórni fonograficznych. W przeciągu dwóch miesięcy Holendrzy zdecydowali się na podpisanie kontraktu z DSFA Records. Producentem debiutu został Lex Vogelaar (gitarzysta Orphanage), który zagrał gościnnie w kawałku Pearls Of Light. Płyta ujrzała światło dzienne 7 kwietnia 1997. Od początku Within Temptation kierowali się mottem: "Po co tracić czas na doskonalenie własnych idei, skoro gotowe wzory leżą pod ręką?". Słychać było wpływów wielu kapel, głównie Crematory i The Gathering, a Restless ewidentnie kojarzył się z My Dying Bride. Głos Den Adel mógł miejscami ujmować, ale daleko jej było do grona najlepszych wokalistek gatunku jak Tarja Turunen, Sandra Schleret czy Floor Jansen. 17 maja 1997 grupa zagrała na festiwalu "Dynamo". [2] miał za zadanie wypełnić lukę między [1] a nowym krążkiem.
Nikt z zespołu nie spodziewał się wtedy jeszcze, że będzie to aż tak duża przerwa. W międzyczasie bowiem muzycy doszli do wniosku, że po kilku latach intensywnej pracy należy im się odpoczynek, dlatego też w tym okresie działo się niewiele. Sharon zaśpiewała jedynie gościnnie w dwóch utworach na płycie Architecture Of The Imagination Paralysis w 2000. Przez ten czas muzycy dorobili się własnego studia nagraniowego. W grudniu 2000 wreszcie ukazał się [3], który wiele profesjonalnych holenderskich pism muzycznych wybrało na album miesiąca. Krążek ukazał potencjał twórczy formacji, a całości nadano rozmach bardziej symfoniczny niż metalowy. Mimo, że z utworów wionęło duchem twórczości Dreams Of Sanity, wyróżniały się dwie kompozycje - poparty videoclipem tytułowy Mother Earth oraz przebojowy Dark Wings (z gościnnym udziałem Arjena Lucassena gitarze). W kilku kawałkach - jak w singlowym Ice Queen - zespół wykazał jednak pierwsze niepokojące ciągoty w stronę popu. Nowy materiał grupa promowała na wielkiej trasie promocyjnej, która zahaczyła m.in. o Meksyk. Wydano także trzy single – płyta osiągnęła w Holandii status platynowy, a w Belgii złoty. Zespół otrzymał także nagrodę MTV Awards.
Przez większość 2004 ekipa pracowała nad materiałem na nowy album. [4] powstawał w studiach w Szwecji, Rosji, Belgii i Holandii. Poprzedzający singiel Stand My Ground okazał się wielkim sukcesem komercyjnym w całej Europie, a jednocześnie oznaczał definitywne zerwanie z tradycyjnie pojętym metalem gotyckim. Kwartet co prawda na stałe zagościł na kanale muzycznym "Viva", ale większość nowego krążka niebezpiecznie przypominała podrabianie Evanescence. Nużąca stawała się również nadmierna eksploatacja wizerunku Sharon Den Adel - w każdym teledysku i na każdej okładce, ubranej w obszerne suknie i posługującej się podobnymi gestami. Singiel jednak sprzedawał się nieźle wśród małolatów, a album zyskał status złotego w Hiszpanii, Finlandii, Belgii, Luksemburgu, Niemczech i Portugalii. W listopadzie 2005 roku zespół otrzymał platynę w Holandii. Szkoda tylko, że potencjał Within Temptation został roztrwoniony poprzez granie muzyki miałkiej i nastawionej na słuchacza mało wymagającego. Na początku 2006 zespół ogłosił, że przekroczył magiczną granicę miliona sprzedanych płyt CD i DVD na całym świecie. Równie nieciekawy jak poprzednik był [5], promowany singlem What Have You Done. 16 stycznia 2008 formacja zagrała koncert w warszawskiej "Stodole". Z kolei 7 lutego 2008 Holendrzy wystąpili w Rotterdamie u boku 60-osobowej orkiestry i 30-osobowego chóru. Na scenie tego wieczoru wystąpili również Anneke van Giersbergen (ex-The Gathering), Keith Caputo z Life Of Agony oraz George Oosthoek z Orphanage. Zapis tego koncertu ukazał się na [6]. Będąc przekonanymi, że są drugim Nightwish, Holendrzy wydali także [7], dokumentujący akustyczny występ z listopada 2008.
Ostatecznie grupa próbowła iść z duchem czasu, podejmując wszelkie starania, by nie stracić zainteresowania metalowej młodzieży. Ten pop z dociążonymi gitarami miał sprawiać wrażenie metalu nowoczesnego. Sami muzycy byli świadomi, że zawsze grali bardzo prosto, robiąc jedynie ciężkie tło dla klawiszy i wokalu. Numery sprowadzały się zwykle do trzech-czterech dźwięków o niezbyt skomplikowanych regularnych rytmach (singlowy The Reckoning grany niczym jednym palcem na klawiszu) i szybko się nudziły. Często histeryczny wokal Den Adel ubawiano tzw. autotune w celu ubarwienia jej głosu oraz wrzucano dubstepowy automat perkusyjny. Supernova mogłaby z powodzeniem trafić na płytę Britney Spears - elektroniczna melodyjka kradziona od Daft Punk i banalne niby-balladowe zwrotki tworzył okropny utwór: naiwny, sztampowy i do bólu popowy. Within Temptation to po prostu starannie podany produkt, plastikowy i sztuczny, w dodatku obliczony bezczelnie na szybki zysk. Dużo zapożyczeń, dużo podglądania innych, a niewiele pomysłu na siebie.
Dyskografię uzupełnia płyta z coverami The Q-Music Sessions z 2013, jak również singiel Paradise (What About Us?) z tego samego roku, z gościnnym udziałem Tarji Turunen. Sharon Den Adel utworzyła solowy projekt My Indigo (My Indigo w 2018), w którym zajęła się wykonywaniem folk-popu.

Stephen van Haestregt (ex-Paralysis, ex-Ambeon)