Jednosobowy zespół założony w grudniu 1995 w kalifornijskinm Alhambra. Urodzony 20 sierpnia 1973, Scott pierwsze muzyczne szlify zdobywał w apelkach deathmetalowych, zanim utworzył Xasthur. Nazwa stanowiła mieszankę imion Hastura (jednego z Wielkich Przedwiecznych z literatury H.P. Lovecrafta, którego imienia nie wolno wypowiadać) oraz Xenaoth (bóstwa santeryjskiego, popularnego m.in. na Haiti i Kubie). Pierwsze płyty to black metal, ale zamiast depresyjnej aury, Xasthur postawił na stworzenie klimatu pustki i specyficznwgo odosobnienia w stylu Burzum. Rozwlekłe numery oparto na powtarzalnych zagrywkach, przesterowanych riffach tremolach oraz dochodzących z oddali wrzaskach lo-fi. Wydawnictwa do [7] były prawdziwie dołujące i do słuchania tych nagrań należało stworzyć sobie odpowiednie okoliczności - przykładowo podczas spacerze po lesie, wśród industrialnego krajobrazu czy w domu podczas jesiennej ulewy. Muzykowi idealnie udało się uchwycić mizantropię oraz poczucie beznadziejności wobec otaczającej rzeczywistości. Sam Scott żył w niezadbanym domu, wśród starych sprzętów domowych i przy oknach zasłoniętymi jakimiś szmatami. Pod szyldem Xasthur powstało wiele udanych melancholijnych płyt, które w jakiś sposób odróżniał go od całej maści smutnawych słabeuszy. W porównaniu z Forgotten Tomb, Shining czy Abbysic Hate (które dodawały doomowe elementy) lub Austere czy Hypothermii (importujących post-rock), to właśnie Xasthur stał się esencją depresyjnego black metalu. Miejsce Szatana zastąępiła depresja, zmiany tempa ustępiły monotonii, a zamiast szybkości dominowały średnio-wolne marszowe tempa. Najmniej oryginalny był wokal, gdyż Conner po prostu podrabiał Varga Vikernesa, co nie przesłoniło fenomenu wczesnych albumów. Dopiero w późniejszej twórczości pojawiły się pierwiastki ambientowe. Analizując całą dyskografię Xasthur nie należało się jednak oszukiwać - wszystko brzmiało niemal tak samo i subtelne różnice ciężko było wyłapać w przypadku tak monotonnego stylu.
Na szczególną uwagę zasługiwał [10], nagrany z amerykańską wokalistką indie-folk Marissą Nadler. Tempa zwolniły, większą rolę powierzono syntezatorom, a cały album emanował ponurą i przytłaczająca atmosferą. Po tym artystycznym osiągnięciu, Scott postanowił zawiesić działalność Xasthur w tym samym 2010 roku. Następnie stworzył akustyczno-dark folkowy projekt Nocturnal Poisoning, wydając pod tą nazwą trzy płyty: Other Worlds Of The Mind w 2012, A Misleading Reality w 2013 oraz Doomgrass w 2014. Jednakże już w 2015 działalność Xasthur została wznowiona, ale muzyk ogłosił, że "czasy black metalu definitywnie się skończyły". Ekstremalna odmiana metalu powróciła jednak na [20]. Scott Conner grał także w blackmetalowych Twilight (Twilight w 2005), Mord (Imperium Magnum Infernalis w 2006) oraz deathmetalowym Menstrual Vampires (Menstrual Vampires w 2023).