Amerykańska grupa założona w 1966 w Prospect (Connecticut) jako Children. Początkowo grał hałaśliwego garażowego rocka, przemycając do swej muzyki psychodeliczne niuanse (czwórka "To Be Or Not to Be" w 1967). Z biegiem czasu muzyka ewoluowała w bardziej psychodeliczne klimaty, ale muzycy nie odeszli od ostrego grania. Nagrany jeszcze w 1969 album chyba wyprzedził swoje czasy. Pod niby-humorystyczną okładką, krył się dynamiczny sfuzzowany heavy-rock z nieco psychodelicznym brzmieniem. Doskonale wypadł na tej płycie Denis Croce, który być może stał się potem wzorem dla Bona Scotta z AC/DC. Mimo dobrych recenzji album sprzedawał się słabo, gdyż amerykańscy odbiorcy nie byli jeszcze gotowi na tego typu granie. Dziś zalicza się ten krążek do ścisłego kanonu hard rocka stawiając go na równi z płytami Vanilla Fudge czy MC5. Album, który przyczynił się do rozwoju tej muzyki i to nie tylko na kontynencie amerykańskim - podobne kłopty spotykały w tamtych czasie rodaków z Blue Cheer i MC 5. Tego typu granie mogło się spoboac miołośnikom Sainte Anthony`s Fyre, Mount Rushmore i Frijid Pink. Album jednocześnie stawał w poprzek rozwojowi ostrzejszej muzyki tamtych lat, gdyż grupa właściwie całkowicie zrzekła się róznych efektów poprawiających brzmienie w studio i nie podejmowała tematów heavy-bluesowych. Atrakcyjność tych utworów leżała w radości gry muzyków, którzy nie wahali się przystępować do bezpośrednich szarż (Sad Born Loser). na krążek trafił również cover The Yardbirds The Nazz Are Blue - tutaj jako Providence Bummer (nie wymieniono The Yardbirds jako autorów) Jeśli istniał kiedykolwiek "psychodeliczny metal" to Hunter`s Moon go po prostu ucieleśniał.
Świat na nowo odkrył Yesterday's Children przy okazji reedycji na CD nakładem wytwórni Akarma w 2004.