Jednosobowy amerykański projekt założony w 2010 w New Jersey. W latach 2011-2014 rozprowadził w internecie cztery demówki. Wpisał się w ówcześnie modny doom/black i płyty zawierały naprzemienne tempa obu gatunków. Fundament utworów to generalnie doomowe tempa, co chwilę napędzane blastami i dominującym w procesie mixu basem. Gitarowo muzyka skupiała się na riffach tremolo, nawet w przeważających sekcjach doomowych, a wokale to blackmetalowe wycia i wrzaski. Pojawiały się też rozmaite zniekształcenia splatające się czasem w harmoniiach, przeciwstawnych melodiach czy podstawowych rytmach. W ten sposób Yith stworzył ponurą atmosferę, w której melancholia doomu została akcentowana przez lodowaty szron komponentu blackowego. Z tej pierwszej płyty zwłaszcza tytułowy Dread wdzierał się do świadomości słuchacza dzięki złowieszcej zagrywce przywołącą wrażenie monumentalnego majestatu doom metalu. Przy jednoczesnych demonicznych powarkiwaniach, ta aura sprawdziłaby się jako tło dla jednej z literackich opowieści Lovecrafta o egzystencjalnym strachu. Niewiele ustepuwał mu Centuries Of Horror z rytualnym bębnieniem sięgających pierwotnych głębin i dziwnych stworów zamieszkujących niezbadane oceany, z czym wiązał się zawsze zakorzeniony lęk człowieka.
[2] doskonalił ten doom/black, klimatycznie jeszcze mocniej zbliżając muzykę do twórczości Lovecrafta. Aż pięć z sześciu kompozycji dotyczyło pozostałości możliwej cywilizacji pozaziemskiej za pomocą hipnotyzującej gitary, dzięki której monolity i tajemnicze piramidy powstawały przez eony. Tempa były naturalnie wolne z rozciągniętymi melodiami i riffami, chociaż perkusja serwowała blasty w Immemorial, a okazjonalna ulga od ciężkiego zgrzytliwego tremolo i chrapliwego wokalu pojawiała się w melodiach gitary akustycznej, ale nawet one mają lekko pogłosowy ton. Uproszczone teksty tylko zarysowywały ogólną scenę, pozostawiając słuchaczowi wypełnienie wszystkich szczegółów dzięki wyobraźni. Album najlepiej wypadał jako całość, choć kilka numerów zasługiwało na baczniejszą uwagę. Beholder emanował atmosferą jaskini na obcej planecie i zawiera krótkie akustyczne interludium, po którym następowała eksplozja blastów. Niekiedy aura stawała się bardziej dramatyczna (Madness) lub wypełniona strachem i horrorem w długich zagrywkach drone (Ruin). Powstał niustępliwy black/doom, stawiający mocno na klimat i temat nieistotności rodzaju ludzkiego w kosmosie.
Yith założył też doom/deathowy Anharat (EP-ka Blood Sorcery w 2021 i Deathcult Resurrection w 2023).