Szwedzki zespół założony w kwietniu 1997 w Västeras tuż przed wielką eksplozją melodyjnego powermetalu z tego kraju. Debiut był w zasadzie hard rockowy z powermetalowo dociążonymi gitarami. Większość melodyjnych i łatwo przyswajalnych kompozycji wypadła intrygująco. Nagrano jednak również kilka pseudometalowych wypełniaczy jak Ice Into Fire. Lekka domieszka neoklasyki w stylu Malmsteena w Into The Madness udowadniała, że w tym zakresie Zeelion posiadał pewien potencjał, podobniejak w przypadku instrumentalnego Blind Illusion. Kończący Reach For The Sky zagrano z pazurem i w tej hard rockowej konwencji Szwedzi mieli najwięcej do powiedzenia. Wokalista Lenny De Rose miał przyjemną barwę głosu i wypadł obiecująco wspomagany nienagannymi chórkami. Wykonanie - mimo miałkości kilku kawałków - stało na solidnym poziomie. Największym atutem kwintetu była bez wątpienia rewelacyjna produkcja z wieloplanową realizacją i selektywnością. Ze względu na rozrzut stylistyczny, płyta była strawna raczej dla tych, którzy lubili hard rock, melodyjny powermetal i nie gardzili neoklasyką.
Po siedmiu latach milczenia formacja powróciła z [2], wydanym w barwach Lion Music. Bardziej zwarty stylistycznie niż poprzednio materiał przypominał nieco prostszą odmianę Stormwind. Dynamiczny udany otwieracz Burn obiecuje więcej niż dokonania z przeszłości, jednak poziom dalszych kompozycji nie zachwycał. Gładkie ułożone granie z elementami neoklasycznymi wypadło jeszcze nieźle w Stars Of Avalon, ale potem ponownie zabrakło pomysłów na więcej takich numerów. W drugiej części płyty dominowały melodyjny metal i hard rock, zagrane niekiedy z powermetalową energią. Akcentem końcowym była przyjemny melancholijny Wind Of Time. Zachowano plusy poprzednika - produkcja i wynikające z niej brzmienie wzorcowe dla tego typu muzyki, De Rose również wypadł bardzo dobrze. Mimo upływu lat, Zeelion nie posiadł umiejętności przygotowania atrakcyjnego repertuaru mimo niewątpliwych talentów niektórych muzyków.

Lenny De Rose (ex-Unchained)