Islandzka grupa powstała w 2014 w Reykjaviku po rozpadzie Gone Postal. Jedyna płyta stanowiła ołtarz pełnego dysonansów black metalu na wzór Ulcerate i Deathspell Omega. Kwartet postawił na wolniejsze atmosferyczne podejście, stąpając (ale nie wchodząc) po obrzeżach post-blacku. Równocześnie album nie prezentował "szalonego bałaganu", a obok ataków tremolo pojawiały się skłonności ku zagrywkom deathmetaloym i doomowym. Gra perkusisty Stefánssona była naprawdę znakomita, wybijając wojenne rytmy i wachlarz skomplikowanych talerzy. Użycie bezprogowego kontrabasu zadziałało zaskakująco dobrze, a krzyki frontmana trafiały w sedno - czy to w formie growlingu czy torturowanych wrzasków. Materiał był głęboko niepokojący, a najlepsze momenty nigdy nie były za długie, sztuczne ani nadmiernie melodramatyczne. Pod wieloma względami struktura krążka nasuwała skojarzenia post-rockowe, szczególnie ze względu na nacisk położony na eksplorowanie lżejszych pomysłów muzycznych, w których wokale były niemal zbędne. Pomimo swojego ponurego charakteru, było coś autentycznego w tych kompozycjach jako autentyczny wyraz artystyczny w jego najsurowszej formie. Złowieszcze teksty tylko potęgowały poczucie uczestniczenia w jakimś rytuale.

Sorbjörn Steingrimsson / Aevar Örn Sigurdsson (obaj ex-Gone Postal), Nökkvi Gylfason (ex-Gone Postal, ex-Svartidaudi),
Stefán Ari Stefánsson (ex-Munnridur, ex-Ophidian I, ex-Gone Postal)