Angielska grupa założona w 1982 w Barnsley (Yorkshire) przez dwóch byłych muzyków Gaskin. Pierwsze nagrania wysłano latem 1982 do różnych wytwórni. Zyskały one uznanie szefów Rondelet Records, którzy przeznaczyli budżet na nagranie debiutanckiego albumu. Płytę błędnie wrzucono do worka będącej w rozkwicie NWOBHM - tak naprawdę Ace Lane nawet nie grali metalu, a jedynie rasowy melodyjny rock. W tamtym okresie było małe zapotrzebowanie na kapele, które nie przejawiały ducha buntu czy nie wnosiły nowego porządku do świata ostrzejszego grania. Tymczasem Ace Lane okazali się "zaledwie" zespołem potrafiącym pisać rzetelne rockery. Nad płytą jednakże unosił się duch nagrań wczesnego Whitesnake, Def Leppard, a niektórzy nawet słyszeli wpływy Led Zeppelin. Obok kawałków niezwykle żwawych i rytmicznych (Emotion, Rock & Roll In The City, Don`t Shine Your Light, Girl Fever), wrzucono kompozycje o wybitnie radiowo-komercyjnym charakterze w rodzaju See You In Heaven, Always, Cold Nights, Dancing The Night Away czy Jay. Ozdobą okazały się udane gitarowe pojedynki Brooka i Morrisa. Do sukcesu zabrakło jednak odwagi, spontaniczności, muzycznych osobowości i lepszej produkcji. Nieoczekiwanie magazyn "Kerrang" wyraził się ciepło o płycie, a kilka numerów pojawiło się w audycji Tommy`ego Vance`a w Radio One. Muzycy liczyli na trasę koncertową i pieniądze, które pozwoliłyby zrealizować drugą płytę. Tymczasem okazało się, że właściciele Rondelet Records nie mieli zamiaru inwestować niczego więcej w Ace Lane, sami mając spore problemy finansowe (wytwórnia zbankrutowała pod koniec 1984). Wszelkie prawa do nagrań przekazano Roadrunner Records i Mausoleum USA Records (ten konecrn wydał na rynku amerykańskim płytę ze zmienioną okładką).
Stefan Prokopczuk zmarł na zawał serca w lutym 2008. Chris Morris został nauczycielem muzyki. Niektóre źródła wskazują błędnie Gary`ego Sleeta jako drugiego gitarzystę zamiast Chrisa Morrisa. Podobnie nieprawdziwa była informacja, że grupa powstała w Kingston-upon-Hull - gdy tymczasem w tym mieście Ace Lane jedynie nagrywali.

Mick Clarke / Stefan Prokopczuk (obaj ex-Gaskin)

  <--zmieniona okładka