Holenderska grupa założona przez Anneke van Giersbergen po jej odejściu w 2007 z The Gathering. Kiedy muzyczny świat obiegła wiadomość o tym, że po 13-letniej współpracy wokalistka zdecydowała się opuścić zespół, z którym osiągnęła międzynarodową sławę, pozostawiła swoim fanom pole do snucia domysłów, czym zajmie się po rozstaniu z kolegami. Artystka wysoko postawiła sobie poprzeczkę powołując do życia projekt Agua De Annique. Debiutancka płyta wyczekiwana była jako pewnego rodzaju rzucenie wyzwania muzyce, z której współtworzenia Anneke zrezygnowała, a którą przez lata zdążyła zdobyć uznanie słuchaczy. Okazało się jednak, iż samej artystce niekoniecznie chodziło o próbę sił z dokonaniami The Gathering. Muzyka zawarta na [1] nie odbiegała zbyt daleko od tego, co przez ostatnich parę lat prezentował macierzysty zespół van Giersbergen. Najpoważniejszą różnicę stanowił fakt całkowitego odrzucenia charakterystycznego dla The Gathering brzmienia elektronicznych klawiszy oraz pseudo-pinkfloydowego podejścia do brzmienia gitary. Dzięki temu Agua De Annique posiadała stricte rockowy charakter, wzbogacony instrumentami dętymi i smyczkowymi (Ice Water, Sunken Soldiers Ball). Anneke zaprezentowała zarówno melodyjne rockowe piosenki (Beautiful One, Yalin, Lost And Found), jak i wyjątkowej urody ballady na gitarę i śpiew (Take Care of Me, Asleep, próba własnej interpretacji filmowego przeboju sprzed 45 lat Come Wander With Me Jeffa Alexandra). Zabrakło brzmień ostrzejszych, co również skłaniało do porównań płyty do ostatnich gatheringowych dokonań. Za jedyny wyjątek można było uznać You Are Nice!, jednak był to najmniej udany fragment wydawnictwa. W gruncie rzeczy krążek był równy, a Anneke - serwujac urzekające nostalgiczne piosenki - udowadniała jak spory miała wkład w kompozycje wydawane pod szyldem The Gathering. Albumem tym nie odkryła nowych dla siebie rejonów, nie wyjawiła w gruncie rzeczy żadnych ukrytych koncepcji, które The Gathering mógłby w jakimkolwiek stopniu w niej tłumić. Pragnienia fanów talentu Anneke z pewnością jednak zaspokajał, choć mogło być lepiej.
[2] wypełniły remixy z poprzednika oraz nagrania z Danny`m Cavanaghem, Nielsem Geusebroekiem, Arjenem Lucassenem, Johnem Wettonem i Sharon den Adel. [3] wywoływała mieszane uczucia, a w wielu miejscach nie robił żadnego wrażenia. Anneke sprawdzała się zawsze lepiej w nostalgicznym i pełnym emocji repertuarze - w balladach z pięknym onieśmielającym głosem liderki jak Wonder, Home Again oraz Longest Day. Naprzeciwko nim stawały choćby Hey Okay!, I Want lub Wide Open, kompozycje bez idei przewodniej i sprawiające wrażenie radiowych wypełniaczy. Numery środka stanowiły sporadyczne kompromisy, łącząc w sobie lekkość alternatywnego rocka i popu (The World, Sunny Side Up). Na wskutek tego słuchacz miał wrażenie nieogarniętego chaosu, w którym każdy kawałek ciągnął raz w jedną, raz w drugą stronę ("śliczne" ballady kontra radosne piosenki bez wykorzystania instrumentów dętych). Głos Anneke znów koił nerwy i wprowadzał w bliżej nieokreślony stan odprężenia, aby zaraz z tego relaksu wytrącić. Zniechęcona wokalistka wydała jeszcze koncertówkę, po czym poświęciła się karierze solowej. W 2015 Anneke połączyła siły z Arjenem Lucassenem w The Gentle Storm, a w 2017 nagrała krążek z In This Moment We Are Free - Cities z Vuur.

Anneke van Giersbergen (ex-The Gathering)