Fiński zespół założony w 1995 Pietarsaar grający black metal z naleciałościami orkiestrowymi. Wokal i partie klawiszy brzmiały dość standardowo, lecz formacja w sposób interesujący orbitowała między szybkimi riffami, a wolnymi skomplikowanymi aranżacjami. Wrażenie robił zwłaszcza debiut, na którym niespotykane linie wokalne i szalone tempa powodowały, iż niektórzy zaczęli wymieniać kapelę jako pośrednich następców Dimmu Borgir z okresu Stormblast. Bezapelacyjnie najmocniejszym ogniwem były klawiszowe pasaże Anzhaara nadające niesamowity staroświecki klimat natchnionym wrzaskom wokalisty. Zarówno gitara jak i perkusja nie męczyłu monotonią. Dzięki zwrotności akcji właśnie takie kompozycje jak Trollfan czy The Room Of Thousands Arts zwracały na siebie uwagę. Zupełnie inną historią był Mikrobotik Fields - Ur Lldrig Saga Och Slng, stanowiący przejaw fascynacji elektroniką. Dwuminutowy wstęp orbitował wokół nieco kosmicznych rejonów. Czar jednak pryskał, gdy do akcji wkraczała metalowa natura grupy i zamiast płynnej kompozycji powstał raczej marny zlepek dwóch kierunków muzycznych. Na szczęście na ratunek przychodził Samtal Med Tankar - Halo Of Words z niezapomnianą klawiszową solówką. Gdyby nie ponadprzeciętna gra wspomnianego Anzhaara, [1] nie wyróżniałby się niczym pośród dziesiątek innych blackowych produkcji.
Kolejne płyty poszły z samplowym duchem czasu i ta konwencja osiągnęła swoje apogeum na [3], którego tytuł był skrótem od "Allotropic Metamorphic Genesis Of Dismorphism". Nadal był to black, lecz rażący specyficzną elektroniczną pulsacją techno i jednoczesnie stylistycznym niezdecydowaniem. Powstał dla jednych dziwoląg, dla innych z kolei interesujące dokonanie o sporym rozmachu (Mechanic Hippie, Intelligence Is Sexy). W 2005 muzycy zdecydowali się na zmianę nazwy na Havoc Unit, spłycając swój styl do ciężkostrawnego industrialnego blacku (Synaesthesia - The Requiem Reveries w 2007 oraz h.IV+ (Hoarse Industrial Viremia) w 2008.
Dyskografię ...And Oceans uzupełnia split War Vol.1 z 1998 z zespołem Bloodthorn. Pyry-Matti Hanski i Petri Seikkula dołączyli do blackmetalowego True Black Dawn (Of Thick-Circling Shadows w 2024), ponadto Seikkula grał w Baptism. Kauko Kuusisalo bębnił w Aegrus i blackmetalowym Damnation Prayer (Blood Ritual: Symbols Of Warfare And Annihilation w 2022).

ALBUM ŚPIEW GITARA GITARA KLAWISZE BAS PERKUSJA
[1-2] Kena `Killstar K-2T4-S` Strömsholm Timo `Neptune` Kontio Teemu `7Even II de Monde` Saari Antti `Anzhaar` Pasala Mika `Gaunt` Aalto Jani `Martex` Martikkala
[3] Kena `Killstar K-2T4-S` Strömsholm Timo `Neptune` Kontio Teemu `7Even II de Monde` Saari Antti `Anzhaar` Pasala Mika `Gaunt` Aalto Jani `Martex` Martikkala
[4] Kena `Killstar K-2T4-S` Strömsholm Timo `Neptune` Kontio Petri `Syphon` Seikkula Antti `Anzhaar` Pasala Mika `Gaunt` Aalto Sami Latva
[5] Mathias Lillmans Timo `Neptune` Kontio Teemu `7Even II de Monde` Saari Antti Simonen Petri `Syphon` Seikkula Kauko Kuusisalo
[6-7] Mathias Lillmans Timo `Neptune` Kontio Teemu `7Even II de Monde` Saari Antti Simonen Pyry-Matti Hanski Kauko Kuusisalo

Pyry-Matti Hanski (ex-Endzeit, ex-Mörbid Vomit, Before The Dawn, ex-Aeonian Sorrow),
Kauko Kuusisalo (ex-Fatal Sound Project, ex-Gloria Morti, Gorephilia)

Rok wydania Tytuł
1998 [1] The Dynamic Gallery Of Thoughts
1999 [2] The Symetry Of I
2001 [3] A.M.G.O.D.
2002 [4] Cypher
2020 [5] Cosmic World Mother
2023 [6] As In Gardens, So In Tombs
2025 [7] The Regeneration Itinerary

          

Powrót do spisu treści