Grecko-fiński zespół powstały w 2015. Na jego czele stali zawsze gitarzysta Taneli Jämsä oraz urodziwa Greczynka o psudonimie Gogo Malone. Grupa przedstawiła interesujący mix metalu gotyckiego, klasycznego doomu i funeral doomu, okraszonego mieszanym śpiewem (damski sopran i męski growling). Albumy nastawione były na klimat - nie ponury i rodem z jakiegoś lochu, raczej eksplorujący najgłębsze zakamarki ludzkiego umysłu i tworzący żałobną atmosferę. Powolne tempa tworzono cierpliwe, ale bez niepotrzebnego przeciągania, podczas gdy teksty orbitowały wokół poczucia autentycznej straty. Umiejętnie wykorzystano sprawdzony już patent wokalny na zasadzie kontrastu piękna i bestia, co najlepszy efekt odnosiło w Thanatos Kyrie, który jawił się niczym gęsta i dusząca mgła z bladym słońcem przeświecającym gdzieś przez nią. Płyty od pierwszych chwil zabierała słuchacza w podróż, podczas której trudno było pozostać w kontakcie z realnym światem. Te proste dźwięki w jakiś dziwny sposób odurzały i momentalnie wciągały. Miażdżące gitarowe riffy łączyły się z fortepianem i melancholijnymi klawiszami. Memory Of Love poświęcono pamięci Aleah Stanbridge - zmarłej na raka w 2016 39-letniej wokalistce Trees Of Eternity. Ostatecznie krążek przenikał umysł i nieprzerwanie angażował.
Po przetasowaniach personalnych, w końcu skład ustabilizował się na dłużej na [3]. Aeonian Sorrow na szczęście kontynuował patent na mieszankę nostalgicznego brzmienie, powolnych walcowatych zagrywek i burzliwego gotyckiego instrumentarium. Tytuł nawiązywał do przeklętej przełęczy górskiej w górach Pindos w północnej Grecji (Gogo Melone musiała przez lata przechodzić tamtędy w celu odwiedzenia swoich dziadków). Produkcja była soczysta z niemal kinowym ambientowym posmakiem, a muzycy wiedzieli jak wyczarować niesamowite doświadczenia, zabierając do surrealistyczne miejsc w towrzystwie delikatnych akcentów fortepianu, atmosferycznych syntezatorów i chwytających za duszę melodii. Zróżnicowane wokale prezentowały się niemal niczym dialog dobra ze złem, pogłębiając w ten sposób i tak już mroczna aurę. Utwory takie jak Anemos, Elumia czy Forbidden Cry to małe arcydzieła melancholijnego doom metalu. Całość kończył się smutnymi tonami Ikuinen Suru, który niespiesznie i płynnie nabierał swoistej esencji. Grupa przybierała formę hydry o wielu głowach, z których każda potrafiła tak samo mocno ugryźć. Wiele dla siebie mogli znalęźc tu miłośnicy Swallow The Sun, Shape Of Despair, Lethian Dreams, Skepticism i Officium Triste.

Późniejsze losy członków zespołu:

• Gogo Melone - blackmetalowy Elysia (EP-ka Numinous w 2022); projekt założony z mężem Jani Mikkänenem z As The Sun Falls. Melone narysowała wiele okładek do metalowych płyt (m.in. Ablaze My Sorrow, Borgne czy wszystkie okładki Aeonian Sorrow)
  
• Taneli Jämsä - blackmetalowy Hukutus (Oksitosiini w 2018) i melodyjno-deathmetalowy Anima Hereticae (EP-ka Ov Behest w 2021 oraz Descended from the Mountains w 2023)
  
• Pyry-Matti Hanski - ...And Oceans i blackmetalowy True Black Dawn (Of Thick-Circling Shadows w 2024)
  
• Saku Moilanen - gotycko-deathmetalowy Before The Dawn (EP-ka Archaic Flame w 2024) oraz deathmetalowy Slaughterror (EP-ka Endless Lust For Gore w 2024)BR>
• Ville Rutanen - Anima Hereticae
  
• Joel Notkonen - black/deathowy Tenebrae Aeternum (Profana Veritas w 2025)
  

Alejandro Lotero Mesa (ex-Lost In Darkness, ex-Antithesis/COL, Exgenesis), Gogo Melone (ex-Luna Obscura), Taneli Jämsä (ex-Ghost Voyage, Red Moon Architect),
Pyry-Matti Hanski (ex-Endzeit, ex-Mörbid Vomit, Before The Dawn), Saku Moilanen (ex-Crimson Sun, ex-The Hypothesis, Red Moon Architect), Ville Rutanen (ex-The Final Harvest, Red Moon Architect),
Jukka Jauhiainen (Crimson Sun, Red Moon Architect), Daniel Neagoe (ex-My Shadow, ex-Winter`s Eve, Eye Of Solitude, ex-Deos, Clouds, ex-Ennui, ex-Mistralth, Obseqvies, Pantheist),
Joel Notkonen (Ondfodt, Earthblood, Arctora), Oskar Englund (As The Sun Falls), Achilleas Papagrigoriou (Neperia)