Niemieckie trio założone w 1992 w Hesse. EP-ka zawierała cztery utwory prog-metalowe podchodzące z jednej strony pod Psychotic Waltz z jednej strony oraz awangardowego podejścia Sieges Even z drugiej. Połamane struktury i wstawki jazzowe przypominały Deception Ignored Deathrow, ale Annon Vin stronił od thrashu (jedyne zbliżenie następowało w Hopeless). W tym wszystkim było również wiele naleciałości prog-rocka lat 70-tych, a w szczególności Yes. Poszczególne instrumenty grał swoje i przy pierwszym odsłuchu wydawało się, że nie było między nimi żadnych harmonii. Na czoło wysuwały się w szczególności basowe pochody Toma Brenneisa, rozgrywającego tutaj brawurowo swoje partie. Na uwagę zasługiwały także drobiazgowe aranżacje numerów, opartych w swych strukturach na tych z muzyki poważnej. W ciągu niespełna 27 minut Annon Vin potrafili zaskoczyć słuchacza wysokiej jakości progresywnym metalem, nie podrabiając właściwie nikogo. Minialbum po jakimś czasie zwrócił uwagę szefów kalifornijskiej wytwórni I.R.S. Records, z którą to firmą fonograficzną Niemcy podpisali kontrakt. Ponad 47-minutowy krążek zawierał dziewięć kompozycji, w tym cover Mr.Roboto Styx. Z EP-ki nagrano ponownie dwa utwory, zrezygnowano z agresywniejszych elementów i zbliżono się bardziej do stylistyki fusion/jazz. Z dzisiejszego punktu widzenia to granie może przypominać późniejsze płyty Spastic Ink czy Spiral Architect. Nastąpiło pogłębienie poszukiwań stylistycznych na granicy muzycznej abstrakcji równej dziełom Sieges Even, choć ostateczny rezultat wydawał się bardziej przystępny niż EP-ka. Poza wpływami Psychotic Waltz dało się wyczuć zimną mechaniczną atmosferę niczym na Nothingface Voivod oraz większą ilość dziwnych wokalnych eksperymentów jakie czynił w przeszłości John Arch z Fates Warning. Wokalami podzielili się Brenneis i Ruppel.
Erik Adam Grösch grał potem w Mekong Delta i deathmetalowo-deathcore`owym Straight From Hell (Straight From Hell w 2013). Tom Brenneis dołączył do deathowego The Lifelong Project (EP-ka Killing Spree w 2008).