Angielski zespół heavy-rockowy powstały w 1974. Pod koniec 1971 Keith Relf (ur. 22 marca 1943) wspomógł blues-rockowy Steamhammer na krążku Speech (nie wymieniono jego nazwiska we wkładce). Album ukazał się w styczniu 1972, ale śmierć perkusisty Michaela Bradley`a (zmarł 8 lutego na białaczkę w wieku 25 lat), postawiła przyszłość tej formacji pod znakiem zapytania. Pozostała dwójka ze Steamhammer - gitarzysta Martin Pugh i basista Louis Cennamo (ur. 5 marca 1946) - dzieliła ze sobą mieszkanie i Relf zaproponował im przeprowadzkę do Los Angeles, a nastepnie założenie nowej grupy. Wkrótce składu dopełnił perkusista Bobby Caldwell, zarekomendowany przez samego Aynsley`a Dunbara. W zdobyciu kontraktu z amerykańską wytwórnią A&M pomógł Peter Frampton (ex-Humble Pie). Armageddon zagrał jedynie dwa koncerty w swojej karierze - oba w "Starwood" w Hollywood w lipcu 1965. Krążek rozpoczynał niesamowity Buzzard, cechujący się chwytliwym riffem przewodnim, przerywanym od czasu do czasu harmonijką ustną Relfa. Ten utwór zręcznie zaaranżowano i nadano specyficzny pulsujący ton. Po raz kolejny Martin Pugh jawił się jako jeden z najbardziej niedocenionych gitarzystów tamtego okresu, co uwypuklił w stonowanym Silver Tightrope, dążącym do dramatycznego finału, choć przesadnie się ciągnącym. Dynamiczny Paths And Planes And Future Gains poprzedzał efektowny Last Stand Before (zwłaszcza w drugiej części), a wszystko kończył ponad 11-minutowy ambitny Basking In The White Of The Midnight Sun z progresywnym intro, następnie fascynującymi pojedynkami gitarowo-harmonijkowymi. Ten czteroczęściowy kolos łączył w niezwykle zmyślny sposób różne inspiracje muzyczne i doświadczenia poszczególnych muzyków, a wszystko polano heavy-rockowym sosem. Szkoda, że podjęty na tej kompozycji kierunek, ukazujący nadzwyczajną siłę przekazu kwartetu, nie znalazł potem szansy na okazanie się światu - kariera Armageddon zajaśniała nagle niczym gwiazda i jak ona szybko zgasła. Także brzmienie pozostawiało wiele do życzenia i dopiero zremasterowana wersja z 2005 mogła zaspokajać wymagania w tym zakresie. Krytycy niepotrzebnie przyczepili do zespołu etykietkę supergrupy - z taką reputacją oraz brakiem reklamy ciężko było się przebić w tamtych czasach. Nie wiadomo jakie względy przyświeciły szefom A&M, że stracili wiarę w grupę.
Relf wrócił do Anglii, skarżąc się na swój stan zdrowia. Muzyk planował swoją przyszłość z projektem Illusion (w którym śpiewała jego siostra Jane, a grali byli członkowie Renaissance). 14 maja 1976 Keith zszedł do domowej piwnicy chcąc pograć na gitarze. Po głowie chodziło mu mnóstwo dźwięków i melodii, które chciał uwiecznić na taśmie. Podczas podłączania gitary do wzmacniacza został porażony prądem. Silny wstrząs elektryczny spowodował niewydolność serca i natychmiastowy zgon. Dwa miesiące wcześniej muzyk skończył 33 lata. Jego ostatnim nagraniem był All The Falling Angels, które wrzucono na trzeci krążek Illusion Echanted Caress (nagrany w 1979, a wydany w 1990). W 1992 wprowadzono Keitha Relfa do Rock And Roll Hall Of Fame wraz z The Yardbirds (muzyka reprezentowali była żona April i syn Danny). Louis Cennamo występował w Illusion, Stairway i Renaissance (w dwóch ostatnich bębnił Jim McCarty, ex-The Yardbirds). Bobby Caldwell wrócił do Captain Beyond, a Martin Pugh wycofał się z działalności muzycznej w 1975 na długie lata. W 2007 zagrał na EP-ce The Lake Of Memory 7th Order, który był projektem Geoffa Thorpe`a z Vicious Rumors.

Keith Relf (ex-Renaissance, ex-The Yardbirds), Martin Pugh (ex-Rod Stewart, ex-Steamhammer),
Louis Cennamo (ex-Steamhammer, ex-Renaissance), Bobby Caldwell (ex-Johnny Winter, ex-Captain Beyond)