Szwajcarski duet powstały w 2019 w Zürychu, którego nazwa oznaczała "inicjatoru idei". Ateiggär był jednym z wielu projektów zrzeszonych w Jünger Tumilon (dawniej Helvetic Underground Committee), razem m.in. z Ungfell, Dakhma, Ophanim, Kvelgeyst czy Lykhaeon. Ekipa grała melodyjny black metal w stylu Kvist i wczesnego Satyricon, z obfitym wykorzystaniem klawiszy i aranżacji orkiestrowych. Było to granie nieustępliwe i majestatyczne, a Meister Tekel pokazał talent w swojej grze na gitarze i basie. Melodyjne i przytłaczające riffy oraz linie basowe stanowiły kręgosłup utworów, a syntezatory dorzucały niezbędne ozdobniki. Muzyk swoim ochrypłym wokalem nadał kompozycjom niezbędną surowość. Produkcja została wykonana profesjonalnie, bez umniejszania szorstkości black metalu, lecz najciekawszy aspekt stanowiły sztuczki studyjne, takie jak pogłos perkusji, zniekształcone gitary w sekcjach pomostowych, a nawet dźwięki śpiewu ptaków. Niektóre elementy próbowały wzbogacić ten muzyczny krajobraz [2] o dzwonki i chóry kościelne. Album dotyczył zabójstwa bizantyjskiego cesarza Leona V Armeńczyka w kaplicy pałacowej 24 grudnia 820. W ten wieczór cesarz poszedł na mszę bożonarodzeniową. Nie wiedział, że kilku członków chóru to zabójcy w przebraniu, z mieczami ukrytymi pod szatami. W słabym świetle świec kaplicy świętego Szczepana, zabójcy przypadkowo zabili proboszcza zamiast niepopularnego cesarza. W zamieszaniu Leon zerwał duży krucyfiks ze ściany i użył go do obrony. Próbował wezwać strażników, ale drzwi katedy były zaryglowane. W następstwie bijatyki, Leon został jednak zabity, a jego ciało bezceremonialnie wyrzucono na śnieg na zewnątrz. Teksty z [2] czerpały ponadto inspirację z dzieł niemieckiego poety i dramatopisarza Andreasa Gryphiusa. Narracja albumu miała stanowić dramatyzację wstrząsających wydarzeń opisanych powyżej i tu pojawiał się jedyny, ale poważny zarzut wobec tego krążka. Tego klimatu po prostu nie zdołano zbudować, gdyż utwory były zbyt podobne do siebie i pod koniec płyty czuć było monotonię i znużenie. W tą muzykę po prostu trudno było się zaangażować. Większość kawałków pędziła w identycznych tempach, a refrenom zwykle brakowało dynamiki. Na papierze zabójstwo cesarza z wczesnego średniowiecza na tle black metalu brzmiało niezwykle ciekawie, ale kolejne numery sprawiały poczucie uwięzienia w wirze jednostajności, zamiast przenosić do zdradzieckiego Konstantynopola.
Lantav Valant udzielał się w atmosferyczno-blackowym Tempel Wolf (EP-ka Hirschgeweihmaskeraden w 2023) i punkowo-speedmetalowym Zappedüster.

Meister Tekel (Ungfell, Wyrgher, Arkhaaik, Ophanim, Kvelgeyst, Lykhaeon), Lantav Valant Ungfell, Arkhaaik, Kvelgeyst)