Amerykańska grupa założona w 1983 w Virginia Beach, grająca agresywny speed/thrash z nawiązaniami do Motörhead i Carnivore. Nazwa grupy, tytuły utworów oraz zdjęcia ukazujące muzyków uzbrojonych po zęby były świadectwem fascynacji wojną (choć Paul Arnold zapewniał w wywiadach, że muzyka ma wyłącznie wymowę antywojenną). At War zadebiutowali w 1985 kawałkiem Eat Lead na składance "Speed Metal Hell". Produkcja [1] była fatalna, choć płyta muzycznie była zznakomita - warto zwrócić uwagę głównie na cover Motörhead The Hammer i poprzedzony przemówieniem Hitlera Ilsa (She-Wolf Of The SS). Był to thrash opierający się głównie na spuściźnie Slayer, oparty na ciężkich riffach Helsela. Album zdobył uznanie w podziemiu, nawet Krzysztof Brankowski wyemitował At War w "Metal Top 20". W 1988 ukazała się limitowana w liczbie 5000 kopii EP-ka Limited Edition, zawierająca 4 utwory: F.Y.I., Conscientious Objector, Creed Of The Sniper oraz Church And State. Niestety, bez odpowiedniej promocji, przepadła ona całkowicie. Mimo niemal fanatycznego oddania lojalnej grupy fanów, trio nie było w stanie zaistnieć poza Wschodnim Wybrzeżem, a czasopisma muzyczne zdawały się nie dostrzegać wartości grupy.
W 1989 zakończono produkcję winyli - z tego powodu przez długie lata drugi album był trudniej dostępny niż debiut. [2] był mocniejszy, lepszy i bardziej wyrazisty, choć stylu nie zmieniono. Ciekawie było znów w warstwie tekstowej - krążek rozpoczynały komunikaty przekazywane między pilotami myśliwców szturmowych. Intro przechodziło w niesamowity kawałek Consicentious Objector, krytycznie odnoszący się do osób unikających służby wojskowej z powodów przekonań politycznych. Creed Of The Sniper opowiadał o ciężkim losie strzelca wyborowego. Bez niepotrzebnych intelektualnych wywodów At War przyłożyli również pacyfistom (Gutless Sympathizer) oraz islamskim fundamentalistom (The Example). Wkrótce nastąpił odwrót od konwencjonalnego thrashu, a At War - po zakończeniu swej trasy wiosną 1990 - zmuszeni byli zakończyć działalność. Trzeci album Calculated Risk nigdy nie ujrzał światła dziennego i kiedy formacja się rozpadła, David Stone dołączył do Warchylde. W 1998 wytwórnia New Renessaince wznowiła oba albumy na CD. 18 sierpnia 2009 ukazał się nieoczekiwanie [3] nakładem Heavy Artillery Records, nagrany w oryginalnym składzie. Nowy album był zwielokrotnieniem tendencji z lat 80-tych, na jeszcze toporniejszy i agresywniejszy sposób.