Duńskie trio założone jeszcze w 2002 w Kopenhadze. Jedyna płyta ukazała się nakładem norweskiej wytwórni Head Not Found z Oslo. Grany przez zespół funeral doom, oparty w tym przypadku na powtarzających się niemal w nieskończoność riffów, na szczęście jednak całkiem przekonująco snujacych historię rozpaczy, równoważąc miażdżącą siłę rytmu i wznoszące się przenikliwe melodie. To nie było jednak monolityczne pustkowie w stylu Skepticism czy Esoteric, choc o wiele rygorystycznie przestrzegające zasad przystępnych melodii. 15-minutowy The Black Holes Of Your Mind rozpoczynał się potężną prostą melodią, która lśniła nikła melodią w chłodny dzień. Wokal Mesnickowa oscylował między tonem narracyjnym a miażdżącym growlingiem, a po prawie sześciu minutach gitara zwalniała jeszcze bardziej do oczekiwanego pogrzebowego rytmu, dorzucając akustyki i odrobina elegijnego folkowego klimatu. Nocturnal Dominion brakowało rozmachu poprzednika - było to 13 minut meandrującego jaskiniowego funeral doomu, od czasu do czasu przerywanego klawiszami, dzwonkami i chrząknięciami. Solitude Rising (Missing All Exits) to hipnotyczna wyprawa w nicość, przez 14 minut próbująca oddziaływac na słuchacza ponurymi riffami, eksperymentalnymi dzwoneczkami i organicznymi gitarowymi zagrywkami. Instrumentalny Nidstong zamykał album minimalistycznym deszczem i mrocznym brzmieniem fortepianu, które rozbrzmiewały echem wśród smutków. Ostatecznie prawdziwie niepokojące tonay i dobrze zaplanowane aranżacje chroniły ten krążek przed przeciętnością. Black Wreath był niczym mix emocjonalności Warning, funeralowych temp i dawki wokali z Of The Wand And The Moon.

Peter Mesnickow (Blazing Eternity), Kim Larsen (ex-Saturnus, Of The Wand & The Moon, ex-The Loveless, ex-Solanaceae, ex-White Chamber)