Szwedzki duet powstały w 2020 w Uppsali. Opublikowany na Bandcampie album zawierał funeral doom, którego esencją były trzy długie kompozycje (10-12 minut). Deber nie zaskoczył niczym nowym, wedrując szlakami wyznaczonymi wcześniej przez Mournful Congregation, Colosseum i Evoken. Jedynym elementem oryginalnym było wykorzystanie organów w sposób nawiązujący do pionierskich zespołów funeralowych, choć całość miała gęstość i ciężar, których nieuchronnie brakowało nagraniom z lat 90-tych XX wieku. Rozpacz i mrok były obecne w nadmiarze, skorzystano również miejscami z dobrodziejstw doom/deathu. Numery wybełniono melancholiąprosto z krypty, a minimalistyczne partie gitary wprost ociekały przygnębieniem. W Soulbind płyta osiągała swoje najciemniejsze i najcięższe momenty. Growlujący wokal Clavebringa grzmiał z dziką głębią, a każdy akord gitary powoli miażdżył umysł słuchacza. W tym numerze akurat melodie schodziły w czystsze tony w środkowej części, zanim bogactwo atonalnych akordów przynosiło akustyczny dyskomfort. Album miał skłaniać do refleksji nad paradoksami istnienia i ostatecznym kierowaniem się czystym egzystencjalnym instynktem. Chwilami muzyka brzmiała jak rozpaczliwe poszukiwanie nadziei, która jednak wydawała się zostawać poza zasięgiem i ostatecznie wszystko wypełniała wizja nadchodzącej katastrofy. Stylistycznie Deber nie próbował wyważać otwartych drzwi, lecz wiernie podążać śladami gigantów gatunku z przekonaniem, że naśladowanie poprzedników stawało się wręcz przymusem.

Hans Christoffer Clavebring (ex-Anguish, ex-Mortau, Acolytes Of Moros, ex-Grief, Avsky, Byron, Abysmal Winds),
David Ingemar Eriksson (ex-Anguish, Third Storm)