Fińska grupa założona w 1997 w Oulu. Zapatrzeni w twórczość rodaków z Unholy, muzycy przedstawili ciekawy doom/black o specyficznie abstrakcyjnym i odrealnionym niepokojącym charakterze. Debiut był wyjątkowo depresyjny i ten posepny doom z blackowym wokalem Haapapuro, ubarwiono ambientowywi szumami i fragmentami tzw. metalu klimatycznego. Na [2] zrezygnowano z wrzaskliwych wokali i postawiono na szeptane recytacje. Stylistycznie również nastąpiły zmiany i płyta zbliżała się mocno do mieszanki doomu i darkwave spod znaku włoskiego Monumentum, niż do awangardowej agresji Unholy. Melodie ograniczono do szczątkowej formy i niewiele tu było pod tym względem dla fanów My Dying Bride czy Paradise Lost. W aranżacjach pojawiły się mocno psychodeliczne zagrywki, poparte szerokim użyciem flangerów (efekt gitarowy uzyskiwany poprzez nakładanie lekko zmodulowanego i opóźnionego sygnału na oryginalny sygnał, co w rezultacie daje brzmienie zbliżone do chóralnego). Prym wciąż wiodły wolne rytmy, ocierające się o świadomą monotonię i transowy charakter. Wokal Antiego był w zasadzie prawie niesłyszalnym szeptem, a jednostajność momentami przypominała ówczesne dokonania szwedzkiej Katatonii. Wydany po pięcioletniej przerwie [3] to mix poprzedniego krążka, jeszcze mocniej zanurzony jednak w ambiencie. Była to muzyka dla bardzo wąskiego grona odbiorców, ale na chwilę powinni się przy niej zatrzymać wszyscy maniacy posępnego grania - choć zamiast miażdżenia ciężarem akcent stawiano na delikatnie wyważone zagrywki w ambientowych rejonach.
Anti Haapapuro założył blackmetalowy Unfyros (EP-ka Into Sibylline Woods i płyta Alpha Hunt - obie w 2022). Anti został też zaproszony do wykorzystania dziwacznych efektów dźwiękowych na post-blackowo/doomowy krążek All Three Hexvessel w 2019. Jussi Ontero grał w Burning Point, Ghost Machinery, Stargazery i Death's-Head And The Space Allusion.

Anti Haapapuro / Ari Kukkohovi (obaj ex-Black Swan)