Szwedzki jednosobowy projekt, powstały w 2004 w Säffle z inicjatywy gitarzysty Draconian. Nazwa pochodziła od łacińskiego słowa "domus" oznaczającego "dom" - po dodaniu dodatkowego "o" powstawało słowo "doomus", czyli Dom Doomu. Do tego dochodziło słowo "us" piane po łacinie, odnosszące się do nas, czyli ludzkości. Muzyk szybko uwinął się z pierwszą demówką "Empire Of The Fallen", która ukazała się jeszcze w grudniu 2004. Z początku Doom:VS grał funeral doom i debiut okazał się świetną płytą, pod względem mieszania tego gatunku z doom/deathem. Pod względem lirycznym album poruszał się po podobnym terenie co wczesny Draconian z romantycznym byronowskim odcieniem. Ericson dysponował niezłym growlingiem, a w The Crawling Insects wspomógł go wokalnie Daniel Arvidsson (kolega z Draconian zresztą, serwujący czysty śpiew w tle). Znalazło się kilka wstawek specyficznych raczej dla metalu gotyckiego, ale ostatecznie zanikały one pod warstwą walcowatych doomowych riffów. [2] trochę zmieniał kierunek i niepotrzebnie do funeral/death/doomu dodał kroczące rytmy w średnich rejestrach o zbyt dużej dynamice (The Lachrymal Sleep). Pojawiły się czyste wokale o dość wtórnym charakterze, jak również nieco świetliste zagrywki próbujące zrównoważyć mrok. Pojawiła się nie tyle nuda, co cwaniactwo rutyniarza - a przecież ten solowy projekt powinien brzmieć inaczej niż macierzysta kapela. Choć momentami niezła, ta płyta nie angażowała tak emocjonalnie jak powinien to robić porządny funeral doom. Było to po prostu granie raczej bezpośrednie i przystępne, przy jednoczesnym stonowaniu depresyjnej atmosfery. Włączenie czystych chórów wokalnych do niemal każdego numeru było mocno przewidywalne. Na [3] Johan Ericson serwował czyste wokalizy, oddając harsh wokal Thomasowi Jensenowi z Saturnus. Ciężko było wytłumaczyć czym kierował się Johan przy tym wyborze, bo sam posiadał growl znacznie ciekawszy niż zaproszony gość. Stylistycznie był to po części powrót do funeral doomu, ale z pewnymi urozmaiceniami, aby nie powielić kalki pierwszego albumu. Przede wszystkim riffy nie miażdżyły jak powinny i ich moc została rozmyta w procesie produkcji, co było sporym rozczarowaniem.
Johan Ericson udzielał się również w Shadowgarden i blackmetalowym Third Storm (EP-ka Taitiya Me w 2015).

Johan Ericson (Draconian)