Szwedzki zespół powstały w 2003 w Gävle przez byłych członków Forlorn - Olssona i Bryntse. Nazwa odnosiła się do dodatku do systemu RPG fantasy "Drakar Och Demoner". Kiedy demówka "Awakening" nie zapewniła muzykom kontraktu, ci nie poddali się i założyli Isole. Po kilku latach, kiedy już odnieśli sukces, postanowili powrócić do starego projektu. Podczas gdy Isole grał atmosferyczny doom, Ereb Altor skupili się na epickim viking metalu - jawnie korzystającym ze spuścizny Bathory. Już debiut uderzał w tony Twilight of The Gods, choć pojawiły się również elementy kojarzone z Headstones Lake Of Tears. Otwierający album Perenial znakomicie wprowadzał w klimat całości - pojawiły się w tym przypadku pewne obawy co do minimalizmu wykonania, lecz rozwiewał je zdecydowanie kolejny Awakening. Album trzymał równy poziom do końca, a kolejne numery posiadały własny charakter, co nie pozwalało na monotonię. Duet wskrzesił w swojej muzyce ducha czasu zamkniętego w dokonaniach Quorthona, pamiętając o wszystkich niezbędnych składnikach: historycznym klimacie, dalekim od rozdmuchanego patosu epickim rozmachu, ciężkich partiach gitar łagodzonych wzniosłym wokalem i w końcu nadającej sens muzyce opowieści snutej w tekstach. Krążek nie kopiował w każdym aspekcie dzieł Bathory, ale bez chowania się w cień składał hołd tej formacji.
Bezgraniczne uwielbienie dla Bathory wyglądało z każdej nuty także na [2], przy czym grupa zapomniała jak podążać tą ścieżką, by nie popełnić fałszywego kroku. Muzykę utrzymano w powolnych tempach, ale niezbyt ciężkich. Zastosowano podobne rozwiązania kompozycyjne, z wokalami automatycznie przywodzącymi skojarzenia z Isole. Teoretycznie powinno to zapowiadać przynajmniej przyzwoity krążek. Niestety, całość nijak się nie broniła. Kapela przedobrzyła ze wszystkim, z czym tylko się dało. Po pierwsze, zbyt wiele tu nawiązań do wspomnianego już Bathory. One same może nawet nie byłyby jeszcze problemem, w końcu nie tylko Ereb Altor postępował w ten sposób. Niestety, grupa dowiodła tutaj wyraźnie, że nie była w stanie wykrzesać z tej stylistyki niczego więcej ponad bezrefleksyjne przeszczepianie patentów w stylu klasycznych chórków. Najgorszym zarzutem była bezpłciowość - materiał był dziwnie rozmyty i mdły, bez cienia jakiegokolwiek pazura. Atmosfera nie oddawała ery Wikingów i ostatecznie album nie poruszał słuchacza w najmniejszym stopniu.
Znacznie lepsze były [3] i [4], na których odpowiednie składniki wymieszano w końcu w odpowiedni sposób. Oczywiście zdarzały się potknięcia w rodzaju Our Legacy z przesłodzonym wokalem na początku czy odstający od reszty [4] blackmetalowy Post Ragnarok, lecz Ereb Altor w końcu wznieśli się może nie na wyżyny viking metalu, ale z całą pewnością wspięli się blisko nich. Wzniosłe utwory brzmiały potężnie, kiedy indziej nostalgiczno-akustycznie i z całym pompatycznym zacięciem. [6] był zbiorem coverów Bathory, m.in. Song To Hall Up High, Home Of Once Brave oraz Twilight Of The Gods.

Crister Olsson / Daniel Bryntse / Jonas Lindström (wszyscy Isole)