Angielska formacja powstała w kwietniu 1978 w Newcastle pod nazwą Axe. Pierwszy singiel Name, Rank & Serial Number / You`ll Never Get Me Up grupa promowała na wspólnej trasie z Samson. Kiedy uznano Fist za odkrycie NWOBHM, muzycy podpisali kontrakt z wytwórnią MCA - byli w niej już zrzeszeni choćby Quartz, Tygers Of Pan Tang i White Spirit. Fist jednak nagrał dwie płyty różniące się stylistycznie od wyżej wymienionych - zrezygnował bowiem z agresywności na rzecz sporej dawki melodyjności. Było to o tyle ciekawe, że pochodzące z tego samego miasta Satan i Raven postawiły na niewiarygodnie surową moc. Tymczasem Fist zaprezentował metal osadzony w bardziej rockowej tradycji, grając w umiarkowanym tempie, choć ta chęć grania chwytliwego nie przełożyła się w pełni na wyrazistość refrenów. Mała dawka energii cechowała takie kawałki jak The Watcher czy Forever Amber. Na płycie pojawiła się jednak wspaniała ballada Collision Course, w której wyważone tempo dobrano z dużym wyczuciem, a całość nasycono rockowym żarem. Styl solówek Davida Irwina przypominał nieco Tony`ego Bourge`a z Budgie, podczas gdy Keith Satchfield grał w tle bardziej rockowo z bluesowym odcieniem. Częściowo do wczesnych nagrań Raven poniekąd zbliżony był znany już You`ll Never Get Me Up (In One of Those), ale i tutaj podkreślono rockowe podejście do sprawy. Trochę romantycznego rocka poprzedniej dekady zawarto w Terminus, a zmetalizowanego rock`n`rolla w One Percenter. Wokalnie Satchfield śpiewał rockowo-bluesowo-soulowo, jakby z lekką chrypką po przeziębieniu. Moc jego głosu była mała i potrzebował on wparcia chórków, kiedy musiał coś mocniej zaakcentować. MCA nadała płycie dobre brzmienie, ze szczególnie starannie wyeksponowanym basem, który czasem za często wysuwał się przed gitary. Debiut Fist stworzyli muzycy kompetentni, ale wypełniło go granie bez iskry i grama szaleństwa, które zazwyczaj czyniło muzykę wielu kapel Nowej Fali porywającą.
Płyta zebrała jednak przychylne opinie, a formacja ruszyła na trasę koncertową supportując UFO. Kiedy z grupy jednak nagle odszedł Satchfield, MCA straciła wiarę w swych podopiecznych. Skład posypał się, ale Irwin i Hill nie poddali się - przeszli do wytwórni Neat Records i zaangażowali trzech nowych kolegów. [2] wypełniła muzyka ostrzejsza i żwawsza niż na debiucie i tym razem można było powiedzieć, że Fist dołączyli do innych ekip z Newcastle grających melodyjny szybszy heavy w surowej oprawie gitar - w wielu aspektach bliski dokonaniom Raven, choć nie tak szybki. Zespół nie wyzbył się całkowicie specyficznego rockowego feelingu i zabrzmiał szczególnie atrakcyjnie w rytmicznych numerach z chwytliwymi melodiami na wzór S.S. Giro i Too Hot. Glen Coates okazał się wokalistą bardzo dobrym, a jego śpiew nasuwał na myśl głos Roberta Planta w doskonałym wyczuciu rockowej konwencji, miejscami podbudowanej bluesem. Fantastycznie wypadł frontman właśnie w opartym na bluesie ponad 7-minutowym Lost And Found, który wzbogaciła rozbudowana solówka Irwina. W szybszych utworach Fist wypadli dobrze (Dog Soldier, Devil Rise), ale już mniejszą siłą rażenia charakteryzowały się: przeciętny pod względem melodii The Feeling`s Right czy ospały All I Can Do. Ponownie zabrakło autentycznej energii, choć wszystko zagrano starannie i pewnie. Cofnięto w prawidłowe miejsce bas, znancznie mniej zastosowano też odniesień do lat 70-tych. Na nowe brzmienie złożyły się surowe i "lekko suche" gitary z wokalem na jednej linii, nieco "kartonowe" bębny oraz atmosfera nocnego grania w rockowej knajpie. Ta solidna płyta nie zdobyła większej popularności przez nadmierne porównywanie do Raven. Takiej konkurencji Fist nie byli w stanie wytrzymać i w 1984 zapadła decyzja o zawieszeniu działalności.
W 1985 Irwin zastąpił chorego Mantasa podczas amerykańskiej trasy Venom. XXI wiek dopisał w historii Fist niestety ciąg dalszy - w 2001 Keith Satchfield i HArry Hill zreaktywowali grupę na siłę, lecz [3] wypadł nadzwyczaj mizernie. Dyskografię uzpełniają: wczesna wersja SS Giro sygnowana jeszcze nazwą Axe oraz Throwing In The Towel - obie trafiły na dwupłytową kompilację Back With A Vengeance: The Anthology z 2002.
John Roach w 2016 dołączył do Mythra.

Glenn Coates / Martin Metcalf / Brian Rickman (wszyscy ex-Hollow Ground)