Angielski zespół założony w 1976 w South Shields (przedmieścia Newcastle) pod nazwą Zarathustra. Wydana w lipcu 1979 EP-ka zawierała cztery kompozycje: (wyróżniający się) Death And Destiny, Killer, krótki Overlord oraz interesująco odegrany w średnich tempach U.F.O.. Stylistycznie pozostawała pod silnym wpływem Judas Priest, korzystając jednocześnie ze spuścizny Black Sabbath. Głód młodych fanów na cięższe granie był tak duży, że płytka w ciągu 20 dni sprzedała się w nakładzie 15 000 egzemplarzy. Następnie Mythra wystąpiła u boku Motörhead na festiwalu "Bingley Hall", a Death And Destiny odśpiewało wówczas bojowo 1000 fanów stojących pod sceną. Na początku 1982 zespół rozwiązał się, ale już wówczas EP-ka potrafiła osiągnąć wysokie ceny wśród kolekcjonerów analogów. Zremasterowany [2] zawierał całą EP-kę oraz dziewięć utworów zebranych z zakurzonych szuflad. Znów jednak pech nie dał o sobie zapomnieć, gdyż krążek wydano bez żadnego wkładu samych muzyków - właścicielem praw do utworów był Terry Gavaghan, były manager formacji. Co gorsza, niektórym numerom bezsensownie pozmieniano nazwy - tak jakby demówki nie były opisane, a Gavaghan nawet nie skontaktował się z muzykami, aby ustalić tytuły. To on również nie wyraził zgody, aby utwór Death And Destiny był wykorzystany jako cover przez Metallikę. Thrashowa legenda chciała go nagrać jako hołd złożony źródłu swoich inspiracji, co z pewnością podniosłoby to na nowo zainteresowanie zespołem. Po pięciu latach od tego wydarzenia, Mythra zapragnęli wrócić albumem The Darkener w 2003, jednak niemal gotowy materiał nie został nigdy oficjalnie wydany i rozprowadzono go po świecie w naprawdę śladowej ilości. Światło dzienne ujrzał jedynie jeden kawałek na składance demo "Metal Coven Compilation Vol.1", której nakład wyniósł około 50 egzemplarzy.
Patrząc z perspektywy czasu na niezwykle pechową historię Mythra, sporym zaskoczeniem było wydanie pełnoprawnej składanki 30 listopada 2015 w limitowanym nakładzie 1000 sztuk. Był to zbiór wszystkich trzynastu nagrań z lat 1979-1981 oraz pięciu nowych dodanych jako bonusy. Wszystko rozpoczynał mocny i szybki Heaven Lies Above, przechodząc w również ekspresyjny New Life (znany z przeszłości jako Paradise). Remastering utworów zrobił swoje, aczkolwiek perkusja nadal brzmiała nieco tekturowo. Wiodący riff z Warrior Of Time zostawał w pamięci na dłużej, wyróżniał się również Machine z przejmującym tekstem, przywodzącym na myśl apokaliptyczne wizje z "Terminatora". Prawdziwym deserem były jednakże numery bonusowe, nagrane rzekomo w 2015. Reaching Out nawiązywał wprost do lat świetlności NWOBHM, a motyw z You momentalnie nasuwał nagrania wczesnego Venom. Face In The Mirror klimatem kojarzył się z debiutem Iron Maiden i jedynie ostatni Faith Fate Hate odbiegał stylistycznie od pozostałych i on z pewnością skomponowany został w XXI wieku. Mythra grali relatywnie prosto, ale bardzo melodyjnie. Siłą grupy okazał się niewątpliwie talent kompozycyjny, poparty pasującym do muzyki wokalem Vince`a Higha. Składanka nie powstała dla zysku po latach, ale tylko dla własnej satysfakcji i pozostawienia fanom czegoś po sobie.
Barry Hopper grał w Hellanbach.

John Roach (ex-Fist)