Włoski projekt powstały w 2002 w Rawennie z inicjatywy Daniele Liveraniego. Debiut Genius okazał się majstersztykiem - wypełnił go progresywny heavy charakteryzujący się doskonałymi aranżacjami i perfekcyjnie zagraną każdą nutą. Liverani w swej grze wzorował się na geniuszu Briana May`a z Queen, ale młody Włoch zagrał również na klawiszach i basie. Wspomógł go jedynie perkusista Dario Ciccioni, a także armia wybitnych wokalistów, których zróżnicowane style śpiewania dodały płycie dodatkowego blasku. Byli nimi: Chris Boltendahl z Grave Digger (The Glory Of Our Land), Mark Boals (Dreams), Midnight (ex-Crimson Glory) w Maindream, wspomniany Oliver Hartmann w King Wild Tribe Consultant, a także John Wetton, Lana Lane (Ayreon) i Daniel Gildenlöw (The Flower Kings). Poszczególne utwory traktować należało jako zwykłe piosenki, ale koncepcyjna całość metalowej opery powalała ogromem pomysłów. Na kolejnych albumach również wystąpili znakomici goście: Boals, Russell Allen z Symphony X (jako Dream League Commander), Eduardo Falaschi z Angry (jako Jason), Liv Kristine (jako Klepsydra), Johnny Gioeli z Hardline (jako Oddyfer), Rob Tyrant z Labyrinth (jako Oddyfer Guardian), DC Cooper (m.in, ex-Royal Hunt, jako Genius) i Jorn Lande (jako Apikor).
Genius okazał się jednak zespołem dwóch płyt, gdyż [3] okazał sie zupełnie przeciętny. Technicznie bez zarzutu, z sympatycznymi melodiami, ratowany nieraz przez plejadę wokalnych gwiazd. Natomiast kompozycyjnie materiał był boleśnie patetyczny, przekombinowany i mało wiarygodnie naładowany emocjami. Powstał krążek jakich wiele, a miejscami niezwykle sztampowy i tylko przyjmujący maskę ambicji. Wydłużony okres trwania potrafił wyczerpać słuchacza i wyssać z niego ochotę na cokolwiek. Dodatkowo nad wszystkim unosiło się wrażenie, że końcowy efekt miał wyglądać dokładnie tak jaki osiągnięto: z jednej strony rzecz wokalnie nienaganna, momentami nagrana starannie, ale generalnie miałka i męcząca.
Daniele Liverani solowo wydał pięć płyt: Viewpoint w 1999 (m.in. na basie Joey Vera z Armored Saint), Daily Trauma w 2004, Eleven Mysteries w 2012, Fantasia w 2014, An Innocent Challenge w 2016 oraz Worlds Apart w 2019, na których klawisze pełniły jedynie rolę uzupełniającą, oddając pałeczkę pierwszeństwa gitarze. Mogli na nich znaleźć coś dla siebie fani Liquid Tension Experiment i Planet X, choć trafiły się też nastrojowe klimaty. Daniele grał także na klawiszach w prog-metalowych Cosmic (The Cosmic Year w 2008) i Twinspirits (The Music That Will Heal The World w 2007, The Forbidden City w 2009 i Legacy w 2011). Dario Ciccioni bębnił w Empty Tremor, progresywno-heavymetalowym Virtual Mind (Shattered Silence w 2011) i w Hartmann.

Daniele Liverani (Empty Tremor)