Amerykańska grupa z Detroit założona w 1983, powstała na bazie kapelki Bitch (istniejącej w latach 1981-1983). Wydany nakładem wytwórni Motor City Metal interesujący debiut brzmiał niczym skrzyżowanie wczesnego Mötley Crüe z heavy metalem spod znaku W.A.S.P., pozbawiony był jednak posmaku glam-rockowego. Mimo sporej dawki melodyjności, wszystkie utwory były podobne do siebie, a muzykom można było zarzucić brak techniki. Był to stosunkowo surowy materiał zarówno pod względem brzmieniowym, pomysłów na riffy, a nawet wokaliz Briana Thomasa, przypominających maniery Douglasa Adamsa z Witchkiller i Johna Bonaty z Thrust (ale to nie był nawet zbliżony poziom metalowego uderzenia jak tych kapel). Busted rozpoczynał się odgłosem tłuczonego szkła, a sam kawałek był poprawnie odegranym numerem, lekko podbarwionym twórczością Exciter. Po prosto odegranym Scared To Death z niemal banalną melodią, następował dający do myślenia Justice For All, w którym wplecione akustyki przypominały podobne próby podjęte przez Metal Church. Im jednak dalej, tym było gorzej - Trick Or Treat okazał się mało ciekawym nudzeniem, a The Wicked Witch zrażał luźnym nic nie prezentującym riffem. Zupełny brak zaangażowania wokalnego występował w tytułowym Don`t Metal With Evil, o ile ktoś zdzierżył fatalny falset Thomasa na samym wstępie. Haunted zaczynał się mrocznie prowadzącym basem, ale było to tak naprawdę tłuczenie tego samego przez 4 minuty, bez choćby jednej zmiany tempa. Ciekawe solówki zawarto za to w stadionowym She`s A Teazer, a wręcz zajawki nadchodzącego powermetalu przewijały się przez Tales From The Crypt oraz To Fight The Beast. Jak na zespół podziemny, brzmienie całości stało na przyzwoitym poziomie. Ostatecznie zabrakło killerów - czegoś co przykułoby uwagę na dłużej. W tamtym czasie Halloween okazał się swego rodzaju lokalnym fenomenem, a przychylne oceny debiutu pozwoliły grupie na niemal 7-letni okres koncertowania bez nagrania nowego materiału (wydana w marcu 1984 koncertówka Live From The Crypt była bootlegiem). Wynikało to głównie z wrażenia absolutnej szczerości płynącej z tej muzyki, gdyż kreowana na siłę atmosfera teatru grozy raczej tu nie wypaliła.
Wydany po latach [2] zupełnie przepadł na rynku - płyta z pewnością mogła podejść miłośnikom W.A.S.P., Witch i wczesnego Savatage. Ponownie styl oparto na mocnej sekcji rytmicznej, ostrych ciętych riffach, prostych solówkach oraz niezbyt wyszukanych melodiach. Wszystko podporządkowano zadziornemu wokalowi Thomasa, który ponownie wziął na siebie rolę nadania całości tajemniczego klimatu niepokoju. Najlepszymi przykładami na patent obrany przez Halloween były: rozbudowany Sanity Danger z mrocznym sabbathowym nastrojem oraz pełna różnych smaczków ballada Miss Eerie`s Child. Zapędy speedmetalowe przewijały się przez No One Gets Out i The Things That Creeps. Największym hitem wydawał się natomiast Kings. Nie wzbudził również większego zainteresowania [3], zawierający materiał z 1986, który miał znaleźć się podobno na drugiej płycie. Ekipa promowała nowe krążki jako "heavy metal horror show". [6] był kotłem, w którym zwolennicy tradycyjnych dźwięków mogli znaleźć coś dla siebie. 19 kawałków trwało blisko 70 minut - znów podobać się mógł śpiew Thomasa, zgrabnie omijającego falsetowe rejestry i śpiewającego raczej w środkowych tonacjach. Był to jednak album nierówny, gdyby go skrócono i stworzono z takich utworów jak The Seer, Rage czy Ways Of Man byłby naprawdę wyśmienity. A tak popadł w przeciętność - niezłe kawałki przeplatały się z nijakimi. Oczywiście, warstwa tekstowa jak najbardziej łączyła je ze sobą, ale brak im było instrumentalnego spoiwa, które scementowałoby ten materiał w zwartą całość.
W 2008 do polskiego magazynu "Hard Rocker" dodano CD 13 Tracks Of Horror, w skład którego weszły kompozycje z całego kresu twórczości Amerykanów. Rob Brug grał w heavy/powerowym Warrion oraz podjął współpracę z Rickiem Craigiem i George`m Nealem w heavymetalowym Ichabod Krane (Day Of Reckoning w 2014 i Beyond Eternity w 2016 - Brug bębnił na drugiej płycie).

Donny Allen (ex-Black Onyx), Tim Wright (ex-Erebus), Rob Brug (ex-Damien)