Amerykańska grupa powstała w 2000 w San Francisco. Wyłoniła się z działającego w latach 1995-2000 black/deathowego Unholy Cadaver ("Demo Number One" w 1998), w którym działali Scalzi, Cobbett i Marzolo. Hammers Of Misfortune grali dziwaczną muzykę, przechodząc przez lata rozmaite personalne roszady. To bylo granie eklektyczne, na granicy metalu progresywnego, ale mocno zakorzenione w hard roku, heavy metalu, a nawet rock operze - a przede wszystkim we własnym specyficznym stylu. Ekipa potrafiła niemal każdy numer porządnie stylistycznie zróżnicować, przy czym doskonale manipulowano nastrojem: na zmianę niepokojącym, agresywnym i romantycznym. Wokalnie bez rewelacji - Mike Scalzi lepiej wypadał w bojowo-celtyckim The Lord Weird Slough Feg, później Jamie Myers też nie śpiewała jakoś rewelacyjnie, Joe Hutton z kolei brzmiał niczym Josh Homme śpiewający w Yes z folkowymi ozdobnikami. Na brzmienie znacząco wpływały organy Hammonda oraz pianino, które nadawały muzyce nieco staroświeckiego wyrazu, bez sztuczności i plastikowych klawiszy. Było to jednak granie nie dla każdego - wyważone, inteligentne, warte poświęcenia mu kilku wieczorów.
John Cobbett grał w blackowym Ludicra (Hollow Psalms w 2002, Another Great Love Song w 2004, Fex Urbis Lex Orbis w 2006 i The Tenant w 2010), a z Sigrid Sheie spotkał się ponownie w heavy/power/blackowej hybrydzie Vhol (Vhöl w 2013 i Deeper Than Sky w 2015). Janis Tanaka dołączyła na chwilę do Fireball Ministry. Jamie Myers śpiewała w Sabbath Assembly, natomiast Leila Abdul-Rauf znalazła się w składzie doomowego Cardinal Wyrm (Devotionals w 2020). Will Carrol bębnił w Serpent Crown (Serpent Crown w 2013).

Mike Scalzi (The Lord Weird Slough Feg, ex-Unholy Cadaver), John Cobbett (ex-Unholy Cadaver, The Lord Weird Slough Feg),
Chewy Marzolo (ex-ex-Unholy Cadaver), Jamie Myers (ex-Like Flies On Flesh), Ron Nichols (ex-Chronic Plague, ex-High Tone Son Of A Bitch),
Leila Abdul-Rauf (Vastum), Will Carroll (ex-Warfare D.C., ex-Old Grandad, ex-Warning SF, Death Angel)