Amerykański zespół powstały w 1983 w San Francisco jako Paradox, zmieniający style muzyczne na przestrzeni lat. Udany debiut oparto na gitarowym pędzie, popartym czystym i niezwykle dźwięcznym głosie Dennisa Manzo w wyższych partiach. W przeciwieństwie do większości grup US Power, Hexx postawił na niepokojący klimat i pewien dramatyzm, najlepiej uwypuklony w kapitalnym The Other Side. Pewne rozwiązania można było nawet uznać za progresywne w powermetalu i wydawało się, że kwartet posiadł dar nieuchwytnego łamania temp w zgrabny sposób (Terror, Live For The Night). Szybkie i zwarte kawałki w rodzaju Invader czy morderczy Night Of Pain były niezwykle energiczne i pełne pasji. Numery mniej rozpędzone (Look To The Sky, No Escape) skonstruowano elegancko, ale dech w piersiach zapierał dopiero Beware The Darkness o cechach balladowych, podanych w wysmakowany sposób i lekko melancholijnej formie. Słabszy od pozostałych wydawał się Fear z wplecionymi łagodnymi partiami, pomimo doskonałej solówki Dana Watsona, grającego z niezwykłą finezją i zaciętością. Krytycy wróżyli przed Hexx świetlaną przyszłość.
Jednak po odejściu Menzo i przeistoczeniu się w kwintet, zespół podążył niepotrzebnie za modą i trendami - porzucając US Metal i rozpoczynając eksplorację cięższych rejonów. Z [2] wypływały już inne pokłady agresji i dynamiki. Całość spowijał specyficzny klimat - nieco mroczny, rodem jakby z horrorów czy starych filmów s-f. Nowy wokalista Dan Bryant starał się lawirować między manierami Jamesa Hetfielda, Roba Halforda i Davida Wayne`a. Duet gitarzystów dobrze się rozumiał, co było słyszalne zwłaszcza podczas pojedynków na solówki. Album wypełniły szybkie rytmiczne utwory w stylu Hell Riders, A Time Of War czy Under The Spell - z pokreconą melodyką i specyficzną brutalnością w partiach gitar. Bardziej stonowanym tempem i posępnością zaskakiwały Edge Of Death i zahaczający o heavy metal The Victim. Z kolei Suicide brzmiał niczym zaginiony utwór wczesnego Metal Church. Ewolucja trawała nadal i na [3] Hexx stał się grupą thrashową, a na [4] thrash/deathmetalową. Zwłaszcza ten ostatni krążek mógł przypaść do gustu fanom Sadus i Devastation. W 1993 muzycy poszli własnymi drogami, a Bowen udzielał się potem w deathowym Abscess (6 płyt: Seminal Vampires And Maggot Men w 1996, Tormented w 2000, Through The Cracks Of Death w 2002, Damned And Mummified w 2004, Horrorhammer w 2007 i Dawn Of Inhumanity w 2010) oraz The Ravenous (wystąpił na ich drugiej płycie Blood Delirium z 2004). Dan Bryant śpiewał w progresywno-powermetalowym Hell`n`Back (dwie płyty z 2005: Demo'n Supremacy i Sacred Wind). W 2017 Hexx powrócił w US powermetalowym stylu, a bardzo dobry [6] mógł podejść fanom Vicious Rumors, Heretic, Metal Church, późnego Liege Lord, Agent Steel czy też Marshall Law.
Bill Peterson zmarł 24 kwietnia 2019 w wieku 56 lat.

ALBUM ŚPIEW GITARA KLAWISZE BAS PERKUSJA
[1] Dennis Manzo Dan Watson - Bill Peterson Dave Schmidt
[2] Dan Bryant Dan Watson Clint Bower Bill Peterson Dave Schmidt
[3-5] Clint Bower Dan Watson Clint Bower Bill Peterson John Schafer
[6] Eddy Vega Dan Watson Bob Wright Mike Horn John Schafer
[7] Eddy Vega Dan Watson Bob Wright Don Wood John Schafer

Bob Wright (Brocas Helm) John Shafer (ex-Funeral)

Rok wydania Tytuł TOP
1984 [1] No Escape
1986 [2] Under The Spell
1988 [3] Quest For Sanity EP
1990 [4] Watery Graves EP
1991 [5] Morbid Reality
2017 [6] Wrath Of The Reaper #23
2020 [7] Entangled In Sin

          

Powrót do spisu treści