
Amerykański zespół powstały w 1983 w San Francisco jako Paradox, zmieniający style muzyczne na przestrzeni lat. Udany debiut oparto na gitarowym pędzie, popartym czystym i niezwykle dźwięcznym głosie Dennisa Manzo w wyższych partiach. W przeciwieństwie do większości grup US Power, Hexx postawił na niepokojący klimat i pewien dramatyzm, najlepiej uwypuklony w kapitalnym The Other Side. Pewne rozwiązania można było nawet uznać za progresywne w powermetalu i wydawało się, że kwartet posiadł dar nieuchwytnego łamania temp w zgrabny sposób (Terror, Live For The Night). Szybkie i zwarte kawałki w rodzaju Invader czy morderczy Night Of Pain były niezwykle energiczne i pełne pasji. Numery mniej rozpędzone (Look To The Sky, No Escape) skonstruowano elegancko, ale dech w piersiach zapierał dopiero Beware The Darkness o cechach balladowych, podanych w wysmakowany sposób i lekko melancholijnej formie. Słabszy od pozostałych wydawał się Fear z wplecionymi łagodnymi partiami, pomimo doskonałej solówki Dana Watsona, grającego z niezwykłą finezją i zaciętością. Krytycy wróżyli przed Hexx świetlaną przyszłość.
Jednak po odejściu Menzo i przeistoczeniu się w kwintet, zespół podążył niepotrzebnie za modą i trendami - porzucając US Metal i rozpoczynając eksplorację cięższych rejonów. Z [2] wypływały już inne pokłady agresji i dynamiki. Całość spowijał specyficzny klimat - nieco mroczny, rodem jakby z horrorów czy starych filmów s-f. Nowy wokalista Dan Bryant starał się lawirować między manierami Jamesa Hetfielda, Roba Halforda i Davida Wayne`a. Duet gitarzystów dobrze się rozumiał, co było słyszalne zwłaszcza podczas pojedynków na solówki. Album wypełniły szybkie rytmiczne utwory w stylu Hell Riders, A Time Of War czy Under The Spell - z pokreconą melodyką i specyficzną brutalnością w partiach gitar. Bardziej stonowanym tempem i posępnością zaskakiwały Edge Of Death i zahaczający o heavy metal The Victim. Z kolei Suicide brzmiał niczym zaginiony utwór wczesnego Metal Church. Ewolucja trawała nadal i na [3] Hexx stał się grupą thrashową, a na [4] thrash/deathmetalową. Zwłaszcza ten ostatni krążek mógł przypaść do gustu fanom Sadus i Devastation. W 1993 muzycy poszli własnymi drogami, a Bowen udzielał się potem w deathowym Abscess (6 płyt: Seminal Vampires And Maggot Men w 1996, Tormented w 2000, Through The Cracks Of Death w 2002, Damned And Mummified w 2004, Horrorhammer w 2007 i Dawn Of Inhumanity w 2010) oraz The Ravenous (wystąpił na ich drugiej płycie Blood Delirium z 2004). Dan Bryant śpiewał w progresywno-powermetalowym Hell`n`Back (dwie płyty z 2005: Demo'n Supremacy i Sacred Wind). W 2017 Hexx powrócił w US powermetalowym stylu, a bardzo dobry [6] mógł podejść fanom Vicious Rumors, Heretic, Metal Church, późnego Liege Lord, Agent Steel czy też Marshall Law.
Bill Peterson zmarł 24 kwietnia 2019 w wieku 56 lat.
| ALBUM | ŚPIEW | GITARA | KLAWISZE | BAS | PERKUSJA |
| [1] | Dennis Manzo | Dan Watson | - | Bill Peterson | Dave Schmidt |
| [2] | Dan Bryant | Dan Watson | Clint Bower | Bill Peterson | Dave Schmidt |
| [3-5] | Clint Bower | Dan Watson | Clint Bower | Bill Peterson | John Schafer |
| [6] | Eddy Vega | Dan Watson | Bob Wright | Mike Horn | John Schafer |
| [7] | Eddy Vega | Dan Watson | Bob Wright | Don Wood | John Schafer |
Bob Wright (Brocas Helm) John Shafer (ex-Funeral)
| Rok wydania | Tytuł | TOP |
| 1984 | [1] No Escape | |
| 1986 | [2] Under The Spell | |
| 1988 | [3] Quest For Sanity EP | |
| 1990 | [4] Watery Graves EP | |
| 1991 | [5] Morbid Reality | |
| 2017 | [6] Wrath Of The Reaper | #23 |
| 2020 | [7] Entangled In Sin |

