Szwedzka grupa blackmetalowa powstała w 1990 w Norrköping z inicjatywy Morgana Hakanssona. Nazwa pochodziła od imienia najważniejszego boga panteonu Mezopotamii, odpowiadającego przede wszystkim za magię i mądrość. Po podpisaniu kontraktu z wytwórnią No Fashion Records nagrano debiut, który z dzisiejszego punktu widzenia mógłby posłużyć do wykładu "tak narodził się black metal". Pod koniec 1992 wciąż rozwijająca się scena skandynawskiego czarnego metalu miała się coraz lepiej, ale wciąż nie dość dobrze. Wypróbowane marki jak Mayhem, Immortal czy Darkthrone, dzielnie szerzyły szatańską sławę na cały świat już od jakiegoś czasu, Marduk miał być z początku kolejną ekipą kopiącą chrześcijańskie tyłki - udało się, gdyż album siał grozę, zgubę i zniszczenie. Muzyczną rzeźnię zamknięto w ośmiu przystępnych utworach i 30 minutach muzyki. Krążek cechowała specyficzna pokręcona atmosfera, towarzysząca słuchaczowi już od pierwszych taktów Still Fucking Dead (Here`s No Peace), atakujących po klawiszowym wstępie. Marduk nie brał jeńców i nie bawił się w techniczne zagrywki, choć poszczególne charakteryzowała zróżnicowana rytmika, co było zasługą Göthberga. Intrygującą okładkę stworzył Daniel Vala, były wokalista i basista Obscurity. [2] kontynuował podjęty styl, nie mogąc wyjść poza "korytarzowe" brzmienie, tworzące jednak niezły pogłos dla wokalu - dość czytelnego skrzeku, często wpadającego w krzyk. Zaskakiwało umieszczenie ponad 7-minutowego akustycznego Echoes From The Past - nostalgicznego kawałka z klawiszami i odgłosem padającego deszczu. Płyta nawet w ramach swojego gatunku nic w zasadzie nie wniosła, nawet nie porywała, ale nie zawodziła, zawierając solidny black początku lat 90-tych. Warto podkreślić, że na krążku zaśpiewał perkusista Göthberg.
Z biegiem czasu Morgan Hakansson został jedynym gitarzystą, a za mikrofonem stanął Legion. [7] składał się z dwóch części - szybkiej i ostrej oraz wolniejszej. Zabieg był celowy, dzięki czemu materiał wydawał się urozmaicony, a tytułowy Nightwing oparto na ścieżce dźwiękowej z filmu o wampirach "Subspecies" z 1991. Sęk w tym, że całość intrygowała, ale nie przekonywała przy rozłożeniu na czynniki pierwsze. Wydawało się, że muzycy w ciąu ostatnich lat nie rozwinęli się pod względem technicznym i w zasadzie pierwsze 5 kawałków mogło spokojnie znaleźć się na wydanym dwa lata wcześniej [4]. Właśnie te wolniejsze numery ratowały album przed totalnym autoplagiatem. [8] okazał się eksplozją agresji i szybkości, a słuchacz przez pół godziny minut obcował z kanonadą blastów zagranych w zawrotnie szybkim tempie. Gitary dotrzymywały tempa perkusji i kompozycje niestety zlewały się ze sobą pod względem identycznego tempa. To granie z jednej strony zachowało wszelkie cechy starej szkoły, a z drugiej posiadło siłę rażenia zespołów uprawiających symfoniczny black.
Po odejściu Pesta zatrudniono na jego miejsce Mortuusa i wydawał się on wyborem szczęśliwym dla podjętej stylistyki. Nagrane z nim płyty nie wychodziły poza znane już ramy. Tytuł [15] nawiązywał do biblijnego "Listu Do Rzymian" (rozdział 5, wers 12): "Dlatego jak grzech zagościł na ziemi przez poprzed jednego człowieka, a śmierć poprzez grzech, śmierć zagościła we wszystkich, bo wszyscy grzeszyli". Był to wciąż prosto odegrany black o mocy samego Piekła. W ciągu swojej kariery Marduk dokonał także wielu przeróbek innych artystów np. Total Desaster Destruction, Sex With Satan i Sodomize The Dead Piledriver, The Return Of Darkness And Evil Bathory i Into The Crypts Of Rays Celtic Frost.
Andreas Axelsson grał też w Infestdead, Incapacity i Tormented, a Hagstedt śpiewał w Devian (Ninewinged Serpent w 2007 i God To The Illfated w 2008) oraz Witchery. Joakim Göthberg dołączył do Dimension Zero, a Morgan Hakansson zyskał ponury rozgłos w złowrogim blackowym Abruptum.

Andreas Axelsson (Edge Of Sanity), Erik Hagstedt (ex-Ophthalamia),
Simon Schilling (ex-Streams Of Blood, ex-Panzerchrist, ex-At The Grave, ex-Belphegor, Eucharist)