John Patrick McDonald to amerykański wokalista, urodzony 29 kwietnia 1962. Sławę zyskał występując w latach 1983-1991 w Crimson Glory. Po odejściu z zespołu po nagraniu rozczarowującego Strange And Beautiful, na wiele lat zniknął sprzed oczu opinii publicznej, mając kłopoty z nadużywaniem alkoholu i zajmując się głównie malarstwem. W 1998 zdecydował się powrócić do muzyki, nagrał z trudem sześć nowych utworów, lecz zgubił CD z oryginalnymi nagraniami w drodze z Florydy do Texasu, dokąd podróżował na spotkanie z przedstawicielem wytwórni płytowej. W celu zrekompensowania sobie poniesionych kosztów, Midnight zrealizował niskobudżetową EP-kę Songs From The Attic w 2000. Płytkę nagraną wraz z gitarzystą Bobby`m Kovacsem i wyprodukowaną przez Tima Fredenburga (on zapłacił za sesję nagraniową, pomagał zresztą artyście w pośrednictwie sprzedaży jego obrazów) rozprowadzono w ilości zaledwie 500 sztuk. W tym samym roku ukazał się [1], będący właściwie lepiej nagranym materiałem z EP-ki z dorzuconymi bonusami. Do oryginalnych pięciu (Pain, Boxes, Black Sheep, Seven Angels, Ariel & Heaven - tytuł tego ostatniego zmieniono na Hide & Seek) dorzucono trzy nowe (Monkey Song, TV Queens, Big Bang). Fani Crimson Glory czuli się zdezorientowani, gdyż otrzymali proste rockowe piosenki odegrane przy pomocy akustyków i bez instrumentów perkusyjnych. Zresztą sam Midnight twierdził, że albumu nie należało traktować jako pełnoprawnego, że muzyka ta przeznaczona była jedynie dla kręgu najbliższych i miała pomóc mu w wydobyciu się z problemów finansowych. Należy podkreślić jednocześnie, że Seven Angels był po prostu przepięknym lirycznym poematem ("On the sidewalk, going nowhere, seven angels in the sky"). UWAGA: kolekcjonerom zaleca się wielką ostrożność przy kupnie oryginałów na eBay z powodu sporych liczby bootlegów i podrobionych wydawnictw - to oryginalne ma wytłoczone z tyłu "Made In Canada".
W 2002 Midnight gościnnie zaśpiewał na debiucie metalowej opery Genius w utworze Terminate oraz wyrecytował kilka linijek w kończącym całość I`m Afraid. W 2005 Midnight związał się z grecką wytwórnią Black Lotus Records oraz dopieszczał materiał w studio nagraniowym w Atenach (podczas pobytu w stolicy Grecji dał akustyczny show w klubie "Texas"). W końcu 25 kwietnia 2005 ukazał się [2] w formie digipacku - okładkę i fotografie do wkładki wykonał Set (etatowy grafik Septic Flesh). W jednym z utworów zagrał gościnnie Ben Jackson, ex-gitarzysta Crimson Glory. Muzyk po raz kolejny ignorował swoją metalową przeszłość, skupiając się na czymś w rodzaju progresywnego hard rocka. Przesłuchanie całości mogło być frustrujące zważywszy na chaotyczne struktury kompozycji, nie najlepszą formę wokalną lidera i podejrzaną produkcję. Zmiana orientacji stylistycznej była okropna - tylko zagorzali fani wczesnego Crimson Glory i specyficznego "kultu Midnighta" bronili płyty jak lwy. Takie kawałki jak zalatujący country Cat Song były po prostu policzkiem dla maniaków Transcendence. Z perspektywy czasu, [2] był artystyczną porażką i przepadł na rynku - można by nawet stwierdzić, że byłoby lepiej gdyby Midnight pozostał w cieniu i nigdy tej płyty nie nagrał. Utwory post-rockowe (Little Mary Sunshine) czy psychodelicznie hard rockowe (War) nie leżały po prostu w naturze wokalisty, afirmacja jego głosu sprawdzała się bowiem w zupełnie innej konwencji. Przy okazji muzyk pojawił się na okładce magazynu "Headache" z kwietnia maja.

Jedynym plusem wydania tego koszmarku było zwrócenie na Midnighta uwagi Jona Drenninga, który przez kilka ostatnich lat zabiegał o reaktywację Crimson Glory. Wokalista z chęcią przyjął ofertę współpracy - do realizacji nowych nagrań jednak nie doszło, gdyż w styczniu 2007 Midnight został przyłapany w Sarasocie na Florydzie na jeździe samochodem pod wpływem alkoholu (0,2 % we krwi). Zapytany przez policjantów o zawód, Midnight odparł "malarz". Drenning zdecydował się wówczas postawić ponownie na współpracę Wade`m Blackiem (Crimson Glory i tak nie nagrali nic nowego). W 2008 miał ukazać się trzypłytowy box M2: Descending Into Madness, łącznie z 36 utworami z całego okresu solowej działalności. Midnight planował wysyłać płyty osobiście, zawczasu jednak prosząc adresatów o dokonanie przedpłat. W ostateczności po wysłaniu kilku kopii i przy ogromnym zainteresowaniu fanów, wokalista z opóźnieniem wysyłał [3] - box pozostał w gestii rodziny i Lee Harrisona. Wspomniana składanka [3] (tylko 100 kopii) nie tylko miała podreperować opłakane finanse artysty, ale również przeznaczono ją do sprzedaży na festiwalu "Progpower". Można tutaj było znaleźć akustyczne wersje klasyków Crimson Glory (Lost Reflection, Transcendence, Far Away oraz nagrany z Jonem Olivą Painted Skies), numery z M2 oraz kilka utworów świątecznych, nagranych podobno podczas ostatnich tygodni przed odejściem Midnighta z Crimson Glory w 1991. W większości piosenek w studio Midnightowi towrzyszyli dwaj muzycy z związani z Circle II Circle i Jon Oliva`s Pain: Matt LaPorte i John Zahner. W internecie krąży jeszcze bootleg Cover Songs z m.in. wersjami Battle Of Evermore Led Zeppelin, The Mob Rules Black Sabbath, House Of The Rising Sun The Animals czy Sound Of Silence duetu Simon & Garfunkel. Nie doszło także do wydania podwójnego DVD A Strange Tea Party, na który miano wrzucić 24 filmy i kawałki audio ("videoklipy do Little Aquafina i The End są dostepne na YouTube.
Midnight zmarł 8 lipca 2009 w wieku 47 lat - początkowo podano, że przyczyną zgonu była niewydolność wątroby i nerek, jednak naprawdę był to tętniak żołądka. Bedąc headlinerem festiwalu "Progpower" w Atlancie, Crimson Glory z Blackiem za mikrofonem zagrali tribute show ku pamięci Midnighta - na scenie pojawiło się wielu gości, m.in. Lance King z Pyramaze, Nils Rue z Pagan`s Mind, Chris Salinas z Zero Hour, Ronny Monroe z Metal Church, Sean Peck z Cage, Joakim Brodén z Sabaton i Rob Rock. Do wielkiego wpływu Midnighta zawsze przyznawał się włoski wokalista Wild Steel (lider Shadows Of Steel i Soulblaze).