Włoska grupa założona w 2022 w Agnone. Nazwa oznaczała "nocny". Ekipa związała się od początku z kanadyjską wytwórnią Hypnotic Dirge Records. Na debiucie trio przedstawiło trzy długie utwory w konwencji mixu atmosferycznego i depresyjnego black metalu. Nie było to granie banalne, a zespół zabierał słuchacza w podróż po ciemnych głębinach, gdzie światło walczyło o dotarcie, a cisza była onieśmielająca. To właśnie złowrogie przeczucie sprawia, że Fear był tak tajemniczy (fortepia i delikatna gitara), podczas kiedy wraz z powolną melodią nadchodził wpierw szeptany, a następnie gardłowy wokal, prowadząc intensywniejszej eksplozji blackmetalowej. Potem zgiełk znów zanikał w refleksyjnej melancholii. To wszystko pozostawało raczej po łagodniejszej stronie blacku, tylko okazjonalnie naciskając na ekstremalność. Krótszy Darkness otwierał wolny i depresyjny black metal, do którego dodano bogate syntezatory, blasty i tremolo. Głos wokalistki Kjiel ponownie prowadził to wszystko, wypełniając utwór żalem i pretensją. Blisko 15-minutowy Falling ponownie otwierała czysta gitara i szept frontmenki, znalazła się tu również klasyczna gitarowa solówka, po której numer wchodził znów na wolno-ciężkie tony z żarliwym wokalem. Ta kompozycja przypominała niektóre kawałki kanadyjskiego Nordicwinter. Potem wszystko pozostawało w sferze atmosferyczno-depresyjnego blacku z udręczony wrzaskiem Kjiel. Prostota stanowiła siłę tego albumu, który wydawał się być bezpośredni i szczery, w skuteczny sposób emanując niezwykłą oniryczną melancholią i tęsknotą za czymś nienazwanym. jednocześnie udało się muzykom Notturno wykreować coś na miarę sennego marzenia na bazie tych powtarzających się obsesyjnie nostalgicznych zagrywek na granicy psychologicznej udręki i szaleństwa. Wszystkiemu klarowne brzmienie nadał Stefan Traunmüller, muzyk austriackiego Golden Dawn.
Na [2] bogate tekstury i nocny nastrój z debiutu pozostały, ale dodano pewne elementy, których nie było wcześniej, tworząc ścieżkę dźwiękową prowadzącą do rozpaczy poprzez zapadającego w pamięć pianina, a nawet instrumentów orkiestrowych. Peace zawierał hipnotyzujący piękny fragment fortepianowy i głębia dźwięku, ucieleśniająca rodzaj bolesnego spokoju, już utraconego dla przyszłości. Autumn Leaves przenosił to uczucie melancholijnego spokoju na gitarę akustyczną, smyczki i delikatny pogłos. Instrumentacja powoli nabierała tempa, ale nadal sadowiła się bliżej neoklasycznego utworu gitarowego niż czegokolwiek przypominającego black metal. To sprawiało, że ??ostateczne wejście ostrego wokalu Kjiel i melodyjnej gitary elektrycznej Sabelliego uderzało z cała mocą - jakby wyrażanego cierpienia nie dało się już uchwycić za pomocą tradycyjnych elementów muzycznych i trzeba było je wydobyć za pomocą bolesnych metod. Gościnnie zaśpiewał tutaj Davide Straccione z Shores Of Null, tańcząc między recytacjami a akustyczno-elektrycznym graniem. Obsessions zbudowano wokół narastającego akustycznego riffu, który z czasem zanikał, pozostawiając ciekawą przestrzeń, która czekała na ponowne wypełnienie. Atonalne klawisze fortepianu zostawały ostatecznie zagłuszane przez ostrzejszy black metal. Once Again to już spojrzenie ku scenie blackgaz, ale tutaj także znalazło się miejsce na moment akustyczny z fletem i dłuższą partię głosu Straccione. No Passion zawierał żwawy akompaniament akustyczny do ostrego krzyku Kjiel.Wydawało się, że Notturno umiejętnie żonglował różne elementy niemetalowe, które idealnie połączono z cięższymi komponentami. Akustyczne instrumentarium pomogło blackowym wstawkom udźwignąć ciężar tego wszystkiego. Zespół kontynuował swoją emocjonalną podróż, wychodząca poza standardowe ramy atmosferyczno-depresyjnego black metalu.
Warto dodać, że na klimatyczne okładki nie trafiły zdjęcia Kjiel - kobiety niskiej i niezbyt ładnej. Ten przywilej trafił się trzem dziewczynom, aspirującym do miana modelek. Były to: na [1] - Michela Suffritti, na [2] - Petra Adranno, a na [3] - Giulia Simonelli.
| ALBUM | ŚPIEW | GITARA, KLAWISZE, BAS | PERKUSJA |
| [1-3] | Kjiel | Vittorio Sabelli | Diego `Sven Vinat Aeternus` Tasciotti |
| Rok wydania | Tytuł |
| 2022 | [1] Obsessions |
| 2023 | [2] Inside |
| 2024 | [3] Our |
