Niemiecka grupa założona w 2001 w Kilonii. Zadebiutowała dwoma singlami: Orchid Queen / Liquid Steel w 2001 oraz Metal Supremacy / Necropolis w 2003 (ten drugi kawałek był coverem Manilla Road). W tym samym roku umieściła Introduction / Voice Of The Young na splicie "Before The Apocalypse" u boku Metal Inquisitor. Nagrany dla angielskiej wytwórni The Miskatonic Foundation debiut przeszedł bez echa, podobnie jak kawałek Death In Spring na splicie z Reverend Bizarre. Album prezentował mieszanka twardego rycerskiego grania Grave Digger oraz true-heavymetalowych ekip amerykańskich. Potężny wokal Saschy Maurera górował nad wszystkim, nawet nad mocarnym basem Olivera Zühlke. Te zalety jednak czasami były spychane na plan dalszy przez niezbyt ciekawe refreny (Hell Brigade, Where Shall I Sleep?). Za to bardzo bojowo było w Armageddon Symphony łączącym wpływy wspomnianego Grave Digger i Sacred Steel - tą kwadratową epicką moc złagodzono delikatną (choć szorstko zagraną) częścią romantyczną. Krótki i zwarty Solar Maiden to podejście pod US Power, co podkreślały wysokie zaśpiewy oraz "warkoczące" gitary w krążącym motywie głównym z gęstym basem na tle umiarkowanego tempa. Powszedniość heavy metalu powracała w lekkim galopie Master Rage i więcej dawali od siebie w No Escape - może nadmiernie dramatycznie przerysowanym w wysokich wokalach, ale taki był pierwiastek nieco mrocznego grania z USA, co słychać także w apokaliptycznych dialogach gitarzystów. Na zakończenie sztandarowy Ritual Steel - ponury heavy/power metal z cechami onirycznymi w części wstępnej, potem narastający w długich wybrzmiewaniach i mocnej perkusji do potwora epickiego, który gryzł dosyć mocno i barbarzyńsko. Gitarowa robota była godna uwagi, ale na pewno najlepsze były znakomite partie perkusji Martina Zellmera - bębniarza o dużym wyczuleniu na epickość w tradycji klasycznego heavy.
Dopiero przejście do Hellion Records, wymiana dwóch muzyków i wydanie [2] zapewniło formacji większy rozgłos. Zapatrzenie w scenę amerykańskiego klasycznego rycerskiego i epickiego heavy było na tyle wielkie, że płyta pod względem archaiczno-tradycyjnego brzmienia nie sprawiała wrażenia niemieckiej. Pozbyto się germańskiej toporności, a wokalista Sascha Maurer operował głosem od bojowo-męskiego do wysokich egzaltowanych popiskiwań żywcem wyjętych z epoki słynnych amerykańskich falsetów - zresztą w jego wykonaniu bardzo dobrych i emitowanych bez wysiłku. Materiał był dynamiczny, nie pozbawione epickiej mocy, a wszystko napędzała dobra praca dwóch gitar, czasem toczących między sobą boje i produkujących melodyjne solówki. W całość zamysłu wprowadzał już na początku Metal Beasts - stanowczy, rycerski i dostatecznie bojowy. Z kolei Tribute (To Rock & Roll) stanowił hołd dla epickiego metalu, korzystając z najlepszych wzorów nie tylko zza Oceanu, ale i twardego niemieckiego podejścia heavy. Do najbardziej wyrazistych kompozycji należał Bitterblood z bojowym i podrywającym do heroicznych czynów na polu bitwy refrenem. Za to w dłuższych utworach typu Hellfire, z utrzymaniem uwagi słuchacza na dłużej bywało różnie. W konwencji dawnego Omen wykonano patetyczny Victory i ten numer sprawiał nadzwyczaj dobre wrażenie, a smakowity powrót do true stylistyki następował w zdecydowanie rozegranym na koniec Hellfire. Krótsze kompozycje bez nadmiernego silenia się na monumentalną epickość robiły większe wrażenie, może także samo brzmienie powinno być lepsze, bo w efekcie produkcja jawiła się jako pośrednia między amerykańskim soundem lat 80-tych z obszarów Liege Lord, a niemieckim heavy metalem głównego nurtu w melodyjniejszej odmianie.
W 2004 Oliver Zühlke i Martin Zellmer pojawili się w składzie Isen Torr. Sascha Maurer pod pseudonimem Sir Lord Doom śpiewał w heavymetalowym Poseidons Anger (EP-ka Attila The Hun w 2007 i album War Of The Gods w 2008). W 2009 Zellmer opuścił Ritual Steel zachowując prawa do nazwy i formując nowy band pod tym szyldem. Pozostali muzycy zdecydowali się nadal grać razem i stworzyli w tym samym roku Titan Steele. Torsten Lang ponadto dołączył do Sceptor (Rise To The Light w 2021).

John Cason (ex-Exiled), Sven Böge (Ivory Tower)