Australijska grupa założona w 1976 w Sydney. W najwcześniejszym stadium zespołu grali w nim: wokalista Tony Lake, gitarzyści Leigh Johnston i Peter Wells, basista Ian Rilen i perkusista Michael Vandersluys. Wkrótce jednak w szeregach młodych muzyków nastapiły przetasowania - Johnstona zastąpił Mick Cocks, za mikrofonem stanął łysy Angry Anderson, a bębniarzem został Dallas Royall (dwaj ostatni przyszli z kapeli Buster Brown). Rose Tattoo zadebiutowali na żywo w Nowy Rok 1977 w lokalnym klubie "Chequers". Pierwsze nagrania przypominały dokonania The Rolling Stones i Faces. Na tym etapie kariery formacji pomogli członkowie AC/DC, którzy zarekomendowali Rose Tattoo szefom wytwórni Albert Productions. Na rynek wypuszczono słabiutki singiel Bad Boy For Love / Snow Queen, który mimo podejrzanej jakości wspiął się na 19 miejsce australijskiej listy przebojów. Album wypełniły proste kawałki, stylistycznie zapatrzone w AC/DC, ale przybrudzone punkowym brzmieniem i przekazem. Dwie główne różnice polegały na tym, że Rose Tattoo nie posiedli umiejętności tworzenia zapamiętywalnych riffów, a Anderson - choćby nie wiadomo jak się starał - nie posiadał charyzmy Bona Scotta. Z płyty należy jednak wyróżnić kapitalny blues The Butcher And Fast Eddie, snujący niemal szekspirowską opowieść o przywódcach dwóch gangów. Kolejne płyty umocniły pozycję grupy na hard rockowej scenie, ale w zasadzie tylko na Antypodach. W dodatku rock`n`rollowy tryb życia frontmana był sporym utrudnieniem w prawidłowym funkcjonowaniu zespołu. Ponoć ze względu na krewki charakter Andersona, nie raz zachodziła potrzeba wyciągnięcia go z aresztu, gdzie trafiał za bójki w lokalach.
W 1985 Anderson zagrał rolę szalonego Ironbara Bassey`a w filmie "Mad Max 3". W rok później Anderson, Johnston, Meyer, gitarzysta Tim Gaze i basista Andy Cichon nagrali cover Steppenwolf Born To Be Wild. Nagranie dało muzykom tyle zabawy, że - po odejściu Meyera - nagrali solową płytę Andersona, ale na nieszczęście sygnowali [5] logiem Rose Tattoo. Krążek wypełniły niemal popowe rytmy, a ballada Suddenly stała się szlagierem w Australii (wykorzystano ją w telewizyjnej operze mydlanej "Neighbours") i zyskała pewną popularność w Anglii. Angry nagrał również druga płytę solową Blood For Stone w 1990. W latach kolejnych wokalista podjął się próby reaktywacji Rose Tattoo, ale przedsięwzięcie nie wypaliło przez tragiczną śmierć Royalla, który w 1991 przedawkował narkotyki. Po udanej koncertówce i przeciętnym [6], zespół zamilkł na kilka lat. Nagrania do [7] przerwał zgon Wellsa, który zmarł 27 marca 2006 na raka prostaty. Nowe wydawnictwo zaczynało się solidnie, a na szczególne słowa uwagi zasługiwały 1854, bluesowa ballada City Blues i hołd dla AC/DC Man About Town. Tych nawiązań do ekipy Angusa jednak było znacznie mniej niż w przeszłości. Podstarzały Anderson brzmiał raczej jak Dan McCafferty z Nazareth.
Olbrzymi pięciopłytowy box [5] zawierał niepublikowane materiały koncertowe z lat 1980-1982. John Meyer przeszedł do Trilogy. Peter Wells wydał solowo: Everything You Like Tries To Kill You w 1990, The Meaning Of Life w 1992, No Hard Feelings w 1993, Orphans w 1994, Greetings From The Aloha Monkey w 2006 i Bodgie Dada w 2008), zanim 27 marca 2006 zmarł na raka prostaty w wieku 59 lat. Mick Cocks przewinął się przez skład Heaven.

Peter Wells (ex-Buffalo)