Amerykańska grupa powstała w 1983 w San Francisco. Początkowo muzycy nie mieli szczęścia przy rozprowadzaniu debiutanckiej 6-utworowej EP-ki, gdyż wytwórnie po prostu zignorowały taśmę. W końcu udało się przekonać szefów Victory Records (w Europie - Whiplash Records) do wydania [1] w nakładzie tylko 1000 egzemplarzy. Ruffians grali niewyszukany, ale interesujący US Power, poparty soczystym brzmieniem nawiązującym miejscami do NWOBHM. Struktury melodyczne utworów były proste i melodyjne, ale zagrano je niesamowicie sprawnie, ze sporym urokiem i luzem. Uwagę zwracał pełen swobody głos Carla Alberta, wyśpiewującego kolejne wersy z niesłychaną werwą. Po wydaniu w 1988 demówki "Reference", kapela zawiesiła działalność. Albert przeszedł wpierw do Scratch (demo "Beyond The Fear" w 1986), potem Villain i w końcu do Vicious Rumors (w obu tych zespołach grał również Tommy Sisco). Behrhorst przez kilka miesięcy był gitarzystą Lääz Rockit.
W 2004 wydano 85 & Live, zawierający sześć utworów z [1] oraz sześć kawałków koncertowych. [2] ukazał się w barwach koncernu Old School Metal Records. Na pierwszym CD zawarto nagrania z Albertem - wszystkie utwory z debiutanckiej EP-ki, nagrania koncertowe oraz rzadkie demo z 1984. Kawałki przepełniała ekspresja i siła, a Albert czarował fenomenalnym głosem, pełnym przedziwnej hipnotycznej mocy. W skład drugiego CD weszło czteroutworowe demo z 1987 z Richem Wilde`m za mikrofonem oraz video do Darkest Of Light zarejestrowane w 2004 na festiwalu "Bang Your Head". Grupa zmieniła tutaj orientację muzyczną, a utwory wyraźnie straciły na szybkości. Zespół powędrował w kierunku klasycznego metalu czy szeroko rozumianego amerykańskiego hard rocka. Zniknęła bezkompromisowość, radość i żywiołowość, a zastąpiły je wyważenie, większa surowość i soczystość. Wilde śpiewał raczej w wyższych rejestrach, czystym i ciepłym głosem.
Nakładem Metal Heaven Records 20 października 2006 ukazał się [3], pierwszy pełnoprawny album Ruffians. Był to na wskroś klasyczny materiał, sięgający wspomnieniami do lat 80-tych. Jednocześnie kompozycje unowocześniono przez co nie sprawiały wyłącznie wrażenie spuścizny US Metalu. Taki był co prawda fundament, ale niemal z co drugiego riffu wychylały inne fascynacje. I Believe i Running Blind zaskakiwały nasyceniem twórczości Iron Maiden. W pierwszym z nich niektóre patenty riffowe przywodziły na myśl ekipę Harrisa, natomiast początek drugiego to klasyczne maidenowe gitarowe wejście. Następny Day Of The Champion nie dość, że wokalnie kojarzył się z Dio, to jeszcze dramaturgia i feeling tego numeru charakterystyczne były dla hard rocka. O sile kompozycji stanowiły przede wszystkim doskonałe marszowe riffy, znakomity wokal Wilde`a oraz umiejętnie budowane napięcie. Po przeciętnym I Will Fly, Ruffians uderzali orientalnym klimatem w tytułowym Desert Of Tears z klasyczną heavymetalową solówką. Zadziwiająco dobrze zespół wypadł w balladowej pościelówie It Ain`t Over z szeptanymi wokalami i wychodzącymi poza ramy szeroko rozumianego metalu partiami gitar. Po tej chwili spokoju, formacja atakowała najlepszym na płycie przyciężkawym Live By The Sword, ze zmasowaną pracą sekcji rytmicznej i doskonale panującym nad wszystkim wokalem. Zarówno brytyjska, jak i amerykańska szkoła grania emanowały z ciekawego Chosen One, z punktującym basem i zmyślnie rozwijającą się galopadą. Ten zwarty materiał posiadał nadzwyczajną ilość różnych stylistycznych odcieni.
Dan Moura zmarł 23 lipca 2006 w wieku 41 lat. Rich Wilde założył heavymetalowy Hellstorm`s Hell On Earth z którym wydał w listopadzie 2008 pięcioutworową EP-kę Unleashed. Przez wiele lat winylowy debiut Ruffians był wielkim rarytasem, a jego cena wywoławcza rozpoczynała się zwykle od 80 euro.

Tommy Sisco (ex-Villain, ex-Vicious Rumors)