Francuska grupa założona w 1992 w Malancourt-La-Montagne. Pierwsze wydawnictwa nie osiągnęły żadnego rozgłosu. Seyminhol stawiał na epicki powermetal z elementami symfonicznymi, sławiąc dokonania Wikingów. Dopiero [5] ukazał talent muzyków na tle bladych na ogół kapel rodzimych (wyjątkiem był Heavenly). Jednocześnie krążek był trudny do jednoznacznego zakwalifikowania. Spora dawka melodyjności (czasem na granicy lukru) mieszała się z bogactwem instrumentalnym i aranżacyjnym, obfitując w niebanalne pomysły. Tą swoistą metalową operę oparto na koncepcie i podzielono na role, rozdziały i interludia. Wykorzystano również instrumentarium nie-metalowe jak flet czy skrzypce. Całość przypominała nieco Edguy z czasów ich świetności, a we fragmentach wykorzystano spuściznę Rhapsody, choć bez symfonicznego monumentalizmu Włochów. Głos Kazeka przypominał manierę Tobiasa Sammeta, dało się też wychwycić fascynacje Davidem DeFeisem i Jamesem LaBrie. Każdy utwór niósł ze sobą duży ładunek emocjonalny, zahaczający o nostalgię, tęsknotę, szał i agresję. Krążek dawał nadzieję na przyszłość, gdyż na tamtym etapie grupa posiadała swoistość i odrębność.
Niestety kolejne płyty rozczarowały. Porzucono epickie granie, przerzucając się na mało chwytliwe przemieszanie progresu z modern metalem. Dotychczas Seyminhol mieli wąskie, ale wierne grono fanów, spragnionych w ich kraju melodyjnego poweru. Decyzja o zmierzeniu się z gigantami progresywnego/power była nieprzemyślana. Solidne wykonanie nie mogło zaciemnić braku pomysłów i przeładowania elektroniką - takich płyt zawsze wychodziło sporo, a te zupełnie niczym się nie wyróżniały i pozostawiały słuchacza obojętnym.
Kevin Kazek i Thomas Das Neves weszli w skład symfoniczno/prog-metalowego Symakya (Majestic 12: Open Files w 2011 i Project 11: The Landing w 2024).

Thomas Das Neves (ex-Heavenly)