Amerykański zespół powstały w 1985 pod nazwą Tokyo w Nowym Jorku. Zadebiutował utworem Wasteland na wydanej w 1988 składance "Metal Massacre 9". Pierwszy album wypełnił techniczny thrash i podobne aranżacje prezentowały przed Toxik jedynie Watchtower, Coroner, Juggernaut i Mekong Delta. Płyta nie zwalniała ani na moment. Sanders śpiewał wysoko, wręcz z pewnym halfordowskim zacięciem, choć pojawiały się też podobieństwa do głosu Neila Turbina z Anthrax. O mocy tej ekipy stanowiła głównie wspaniała gra duetu Christian-Leger - ich pomysły na zagrywki czarowały różnorodnością i w zasadzie każdy kawałek inaczej skomponowano - kładąc raz akcent na melodie, innym razem na wyeksponowanie instrumentu i wirtuozerię. Utwór WIRNJN8/In God odnosił się do nawiedzonego telewizyjnego kaznodziei Jimmy`ego Swaggarta, który został nakryty z prostytutką. Tekst dotyczył zła i hipokryzji mających kryć się za zorganizowanymi formami religii.
O ile debiut brzmiał dobrze, to [2] powalał na kolana. W czasach, kiedy większość thrashowych grup starała się upraszczać swoją muzykę, Toxik poszli w kierunku dokładnie odwrotnym. Nowy wokalista Charles Sabin potrafił nie tylko zaśpiewać wysoko niczym poprzednik, ale jeszcze robił to nienagannie technicznie i z dużym wyczuciem melodii, co mogło podobać się fanom Realm czy Juggernaut. Skomplikowane utwory z "kosmicznymi" aranżacjami i dziwnymi przejściami rytmicznymi zadziwiały i wprawiały w zdumienie. Wśród tych wszystkich wysmakowanych utworów warto wymienić: wyśmienity Spontaneus, ujmującą balladę There Stood The Fence, agresywny Shotgun Logic oraz cover Led Zeppelin Out On The Tiles. Nawet progresywno-funkowy Machine Dream sprawiał intrygujące wrażenie. O ile poprzednia płyta była szalona, dzika i pełna młodzieńczej energii, to na [2] poziom zaawansowania technicznego ocierał się o klasę światową. Poszczególne utwory połączono odgłosami programów telewizyjnych i reklam, a całość stanowiła surowe spojrzenie na wpływ mediów na zwykłych ludzi. Ta innowacyjność Toxik była niestety mocno spóźniona, gdyż świat metalowy zaczął dążyć w kierunku ekstremy i zespół nie zdołał zdobyć odpowiednio dużej grupy fanów. Wsparcie wytwórni Roadrunner Records było niewielkie, a trasy koncertowe po USA - nieznośne. Dlatego też zespół zakończył ostatecznie działalność w 1992. Dziś polecany jest każdemu zwolennikowi urozmaiconego techno-thrashu z całą masą przejść i solówek. Dla fanów wydano jeszcze w 2008 DVD zawierające koncert z "Dynamo Open Air" z 1988. Na tym wydawnictwie zespół zaprezentował 13 kawałków, w tym cover Black Sabbath Symptom Of The Universe.
Dyskografię uzupełnia trzypłytowa składanka III Works z kwietnia 2018, zawierająca demówkę "In Humanity" z 2014, [3] oraz nie wydany album Kinetic Closure z 2018. Tad Leger zagrał w paru kawałkach na Bethoveen`s On Speed The Great Kat, następnie założył Sons Of Celluloid, który był hołdem dla gigantów rocka progresywnego z lat 70-tych: Jethro Tull i Yes. Jim DeMaria bębnił w Heathen.

Jim DeMaria (ex-Riphouse, ex-Generation Kill), Ron Iglesias (ex-Xenophile, Paralysis/USA), Shane Boulos (Delian League)