Szwedzki zespół założony w Malmö w 1983 pod nazwą Syrinx. Nazwę Wizzy Blaze przyjęto na początku 1985. Demówkę rozpoczynał brawurowo odegrany instrumentalny Hymns Of Aquarius. Na tle niespiesznych temp młody Martensson ukazał swój niezwykły talent i była to po prawdzie jedna niemal czterominutowa solówka. Trudno było sobie wyobrazić lepszy początek kasety - niestety dalej było gorzej. Jeszcze kolejny Springtime Sorrows mógł ciekawić spokojnym początkiem, później przeobrażającym się w mocniejszą odmianę heavymetalowej ballady. Jednak dwie ostatnie kompozycje - Lovin` Easy oraz Witchdance były niezwykle sztampowe. W dodatku Jönsson nie posiadał głosu o heavymetalowej barwie i ten głęboki tembr nadawał się bardziej do pop/rocka. Po dwóch latach ciszy nakładem fikcyjnej wytwórni Wizzy Blaze Records & Music, ukazało się 50 winyli singlowego [2], na którym kwartet jeszcze bardziej skłaniał się ku grania komercyjnemu, wręcz radiowemu. To było granie lekkie i mało przyjemne. Ekipa rozpadła się pod koniec 1987, pozostawiając po sobie tylko sześć numerów, w tym jeden zdumiewający.
Jörgen Olsson bębnił potem w sleaze`owym Nasty Idols (Vicious w 1993) i hair/glamowym Machinegun Kelly (White Line Offside w 1995).

Erik Briselius (Syron Vanes)