Angielska formacja thrashowa powstała w 1985 w Preston jako Sweet Vengeance. Po dwóch latach bezproduktywnej działalności, Xentrixowi udało się dzięki demówce "Hunger For" zwrócić na siebie uwagę przedstawicieli wytwórni Roadrunner. Łącząc riffy Metalliki z brzmieniem zespołów z Florydy, grupa podbiła serca miłośników ostrzejszego grania na Wyspach. Kwartet wprawdzie nie zaproponował niczego odkrywczego, jednak wymiatał na tyle sprawnie i bez zmiękczaczy, że żaden fan Testament (pierwszy riff niemal żywcem przeniesiony z The New Order), Forbidden (zwarta praca sekcji, porywająca motoryka), Exodus (ogólna chwytliwość) i wspomnianej Metalliki (brzmienie) nie powinien przejść obok tej płyty obojętnie. Na korzyść Xentrix przemawiała przede wszystkim gatunkowa spójność wszystkich pomniejszych składników. Połączono bowiem świetną dynamikę, duże zróżnicowanie w obrębie jednego utworu, sprytnie zbalansowane agresję i melodyjność, ożywcze solówki oraz odpowiednie umiejętności, żeby wszystkie pomysły uskutecznić bez wstydu. O przystępności i atrakcyjności albumu przesądzał szorstki wokal Chrisa Astley`a, którego głos doskonale wpasował się w obraną przez zespół konwencję. Był to lekko melodyjny krzyk poprzetykany wrzaskami, bez nieprzyjemnych pisków, wycia i zawodzenia. Do najjaśniejszych punktów płyty należały No Compromise, Balance Of Power i Heaven Cent, intrygowała ponadto druga część solówki w Crimes, nasuwająca skojarzenia z Iron Maiden. Album zdobył doskonałe recenzje w branżowej prasie, a Xentrix obwołano obok Sabbat największą nadzieją brytyjskiej sceny. Singiel Ghostbusters (cover Raya Parkera) nasilił zainteresowanie zespołem, lecz przy okazji przysporzył muzykom kłopotów. Na okładce bowiem znalazło się logo filmu, zamieszczone bez zgody koncernu Columbia. Sześcioutworowy [4] zawierał zaledwie dwa nowe utwory (Pure Thoughts, Shadows Of Doubt), oba o wydźwięku heavymetalowym (resztę EP-ki stanowił zapis koncertu).
[5] odważnie odchodził od thrashu - muzyka stanowiła totalne wymieszanie wszystkich stylów, choć agresja została zachowana. Xentrix po części obrał drogę Metalliki z Czarnego Albumu - melodyjną, gdzieś tam opartą o thrashowy fundament, ale stonowaną, wolniejszą i refleksyjną. Z pewnością te melodie nie były tak przystępne jak u Hetfielda i spółki, ale jako klimatyczne post-thrashowe granie otwieracz The Order Of Chaos można postawić za wzór. Efekt osiągnięto skromnymi środkami, momentami nawet ascetycznymi w ich nieustannym powtarzaniu. Astley w swoim krzyku na szczęście nie piszczał ani jęczał, przypominając trochę we frazowaniu Hetfielda. Solówki gitarowe i sekcja rytmiczna były oszczędne, a grający gościnnie klawiszowiec Carl Arnfield tylko podkreślał pewne tła. Były zastrzeżenia do gry perkusisty Gassera, który niezbyt odnalazł się w takiej muzyce i grał momentami nieprofesjonalnie rozumiejąc sens gry zespołowej. Świetnie za to wypadła druga część albumu, gdzie grupa wprowadzała nastrój melancholijnej zadumy i nostalgii wspartej jednak monumentalnymi motywami gitarowymi jak w Come Tomorrow. Akustyczny wstęp Release nie zwiastował kapitalnego elegijnego numeru o wielowarstwowych pokładach smutku, a See Through You serwował walca w wolniejszych power/doomowych tempach. Na koniec wrzucono oparty na thrashowej stylistyce Another Day z gęstymi partiami basu MacKenzie. Produkcyjnie płyta budziła pewne zastrzeżenia - Astley chwilami był zbyt cichy, a perkusja zbyt głośna i Gasser nadużywał ostro ustawionego werbla. Album wywołał niezadowolenie ortodoksyjnych fanów, zaś wśród miłośników bardziej melodyjnego grania płyta przeszła po części niezauważona, bo Xentrix był zbyt kojarzony z ostrym rozbujanym thrashem. Krążek oceniono obiektywnie znacznie później, gdy ustabilizowała się post-thrashowa scena i zyskała większe zainteresowanie. Nagrany po trzyletniej przerwie [6] był mało interesujący.
W 2006 polski Metal Mind wydał [1] z trzema bonusami znanymi z [2] na jednym krążku, podobnie uczyniono łącząc [3] i [4]. Simon Gordon, Kristian Havard i Dennis Gasser założyli po latach projekt Hellfighter.

Jay Walsh (ex-Blaze Bayley)