Grecki zespół założony w 2002 w Atenach przez Varlę. Acolyte zaprezentowali nieco inne podejście do power metalu niż to zazwyczaj kojarzone z tamtejszą sceną. Epickie pierwiastki i helleńska surowość stanowiły tutaj raczej jedynie tło wobec złożoności kompozycji opartych o wykorzystanie elementów muzyki symfonicznej i folkowej. Jedyny krążek wydała szerzej nieznana wytwórnia Freedom Records And Multimedia. Niewiele ponad 3-minutowy Vultures, w którym wyczuć można fascynacje Symphony X, był pierwszym przejawem talentu Greków. Varla prezentował się jako znakomity gitarzysta, wyraźnie zafascynowany graniem lat 70-tych. Solówka była krótka, ale niezwykle finezyjna, pełna odniesień do neoklasyki. Głos Hannibala przypominał momentami Matsa Levena (ex-Abstrakt Algebra, ex-Malmsteen, At Vance, Krux, Therion). Szkoda, że ścieżki wokalne były na płycie nierówne - momentami świetnie wpasowane i emocjonalne, ale często drażniące przesadnym operowym zacięciem, do którego facet specjalnych predyspozycji nie miał. Brzmienie nie było złe, ale raczej skromne - z pewnością przy większym budżecie uzyskano by efekt lepszy, szczególnie w aspekcie wieloplanowości, która tu odgrywała dużą rolę. Wiele kompozycji jak False Heaven rozpoczynało się znakomicie, ale potem rozmywało, kiedy trzeba było pomysł rozwinąć. Kręgosłupem albumu był symfoniczno-epicki ponad 12-minutowy Brand New Beast - ciężki i mroczny będący skrzyżowaniem wpływów amerykańskich i włoskich, lecz nieco przydługi i "z zadęciem na progresywność". Z kolei sercem wydawnictwa był trwający 20 minut Oceans Of Blood - mocno progresywny, w dużej mierze wypełniony gitarowymi popisami i dość przeciętnymi klawiszowymi pasażami. Ogólnie granie ambitne, ale przekombinowane.
Alexandros Balakakis śpiewał potem w Spitfire i Fortress Under Siege.