Grecki zespół powstały w 1984 w Atenach. Przez pierwsze dwa lata tułał się po lokalnych klubach, zyskując jednak sporą przychylność fanów i mediów. Kwintet został w końcu zauważony przez szefów greckiej filii EMI. Na debiut złożyło się osiem bardzo dobrych numerów, z powodzeniem kroczących po ścieżkach przetartych wcześniej nie tylko przez Iron Maiden i Saxon, ale również Dio i Deep Purple. Ten dynamiczny heavy metal nierzadko w sferze gitar i perkusji wkraczał w rejony powermetalowe. Pewne smaczki komercyjne zostały zatarte przez mało kompetentną produkcję. Do najlepszych kompozycji należały: Lady Of The Night, Lead Me On, Evil Thoughts Around i Whispers. Wydawało się, że drzwi do metalowej Europy stoją otworem, zwłaszcza po żywiołowo przyjętych koncertach jako support Saxon. Karierę grupy przerwał jednak wypadek samochodowy, w którym ucierpiał Dinos Kostakis - wokalista przeżył, ale praktycznie pozostawał w śpiączce przez następne dwa lata. Elias Loginidis próbował jeszcze pozbierać to wszystko do kupy, rekrutując dość przypadkowy skład i nagrywając koncertówkę pod szyldem Speedfire, ale w końcu i on się poddał. Nagranego w 1996 albumu nigdy nie wydano, w 1998 pojawiło się jeszcze pięcioutworowe demo, po czym formacja zamilkła na ponad dekadę.
Podstawę nagranego po reaktywacji [3] dały liczne utwory w wersji demo. Krążek stanowił kwintesencję greckiego heroicznego heavy metalu. Rozpoczynał wszystko dumny i zagrany w dostojnym tempie The King Of The Mountain. Nad potężnymi gitarami i delikatnym klawiszowym tłem górował swym zadziornym głosem Alex Balakakis. Gates Of Fire był ciężki i ponury w gitarach, miał zdecydowane cechy epickiego heavy/doomu z wyrazistym true refrenem. Wykorzystano tutaj łagodniejsze fragmenty, ale nie zaprzeczały one potędze tego numeru. Pełen energii Underground atakował heavymetalowym rock`n`rollem z kruszącymi atakami gitarzystów. Symfoniczny początek tytułowego Die Fighting mógł niepokoić, ale zaraz wchodził dewastujący helleński heavy/power, choć cały czas z symfonicznym tłem w umiarkowanym tempie. Potem zmiana nastroju - Icarus wzbogacono gitarami akustycznymi i poetyckim śpiewem frontmana i osiągnięto w rezultacie stonowaną metalową balladę z uroczym refrenem - wysublimowaną i pełną melancholijnej elegancji. Wyraziste akustyki pojawiły się również w drugiej poetyckiej balladzie I`m Ready - numerze najdłuższym, nastrojowym i z tajemniczym wysublimowanym klimatem. Macedonię zbudowano z kilku planów, ale generalnie ten numer był epicki i chwilami posępny, zwłaszcza w partiach z narracją i narastającą pompatycznością. Wolniej toczył się rozbudowany Taste The Fire o zdecydowanie heroicznym charakterze i misternie rozplanowanych partiach obu gitar. Danger In The World odnosił się do najbardziej klasycznych brzmień metalowych, szczególnie w rock/metalowym refrenie. Release Power wydawał się prostszy od pozostałych, ale emanowała z niego pierwotna duma metalu. Triumfalna gitarowa solówka tej kompozycji pięknie kontrastowała z ciepłym melodyjnym heavy metalem w ujmującym Everlasting Love. Na koniec siedem minut mocy i delikatności w przesyconym rockiem Fool Enough i znowu przychodziły na myśl te pełne emocji utwory z lat 80-tych. Kiedy głos Balakakis milkł, zaczynali grać wspaniałe popisy gitarzyści i to metalowe święto trwało aż do końca. Albumowi nadano charakterystyczne brzmienie z mocnymi surowymi gitarami i umiejętnie zrealizowanym planem drugim.
Dyskografię uzupełnia przeróbka Iron Maiden Where Eagles Dare na tribute "Beast Over Greece" z grudnia 2012. Nikos Michalakakos grał później w Dark Nightmare i RagenHeart. Alexandros Balakakis śpiewał potem w Fortress Under Siege. Tassos Krokodilos śpiewał w Marauder. Dinosa Kostakisa przeznaczenie ostatecznie dopadło 5 października 2016.

Kostas Kiriakidis (Vavel), Alexandros Balakakis (ex-Acolyte), Tassos Krokodilos (ex-Hybrid, ex-Secret Illusion, ex-Blind Justice, ex-Hesperian Opus)