Japońska grupa powstała w 1995 w Shinjuku niedaleko Tokio z inicjatywy basisty Tatsu Mikami. Od początku twórczości zespół stronił od łatwo przyswajalnych melodii i jak ognia wystrzegał się wszelkiej przebojowości, wcale przecież nierzadkiej w szeroko pojętym stoner rocku. Gęste jak smoła, a przy tym chwilami całkiem żwawe kawałki bezlitośnie atakowały słuchacza, nie zostawiając wiele miejsca na oddech. To nie była muzyka dla każdego, najłatwiej wchodziły dwa pierwsze albumy. Przez skład przewijali się różni muzycy, powracający na zmianę, ale wydawało się, iż to wokal Hideki Fukasawy - balansujący na granicy rzygopodobnego wrzasku i growlingu - był najbardziej odrzucający. Muzyka Church Of Misery chwilami sprawiała wrażenie jeśli nie chaotycznej, to przynajmniej mocno improwizowanej. Kto więc szukał łatwych melodii, musiał ich szukać w twórczości innych. Dla cierpliwych czekała nagroda - odkrycie, że pod warstwą wokalu i kłujących przesterowanych gitar poukrywano całkiem interesujące patenty (Shotgun Boogie, Blood Sucking Freak). Tradycją stało się pisanie tekstów o seryjnych mordercach takich jak Jeffrey Dahmer, Ed Gein, Ed Kemper, John Wayne Gacy czy Ted Bundy. Na każde wydawnictwo wrzucano również covery. Były to: In-A-Gadda-Da-Vida Iron Butterfly, Cities On Flame Blue Öyster Cult, One Way Or Another Cactus, Race With The Devil The Gun, Hurricane Pentagram, Master Heartache Sir Lord Baltimore i One Blind Mice Quatermass. Na okładki trafiali różnego rodzaju dewianci i zwyrodnialcy. Japończykom udało się wypracować swój własny styl, który trudno było pomylić z inną kapelą.
Thomas Sutton założył The Order Of Israfel i zagrał na czwartej płycie Horisont.