Fiński duet powstał w 2013 w Helinkach. Przez pierwsze pięć lat jednak nic nie nagrał. Convocation postawiło na długie (zwykle ponad 11-minutowe) numery łączące funeral doom z growlingiem i ścianą doom/deathowego gitarowego hałasu. To było coś dla fanów Mournful Congregation - obok powolnych temp działo sięnaprawde dużo, osiągając idealną równowagę między atmosferą a miażdżącym brzmieniem. Nioe wahano się użyć wzniosłych chórów, samotnych nut fortepianu, czystego okazjonalnego śpiewu czy sugestywnie upiornych lamentów. Ta muzyka najlepiej wchodziła w samotności, kiedy zmierzch połykał ostatnie promienie słońca, by zabrać słuchacza w niepewną podróż do centrum wymiaru duszącego mroku. Zespół udanie poradził sobie z częstymi zmianami tempa i złożonym nawarstwieniem różnych instrumentów, aby uniknąć największej pułapki doom metalu, czyli zapętlajcych się w nieskończoność powtórzeń. Klawisze (częśto w formie organów) podnosiły atmosferę do poziomu niemal apokaliptycznej aury, zachowując jednocześnie pewne podobieństwa do Skepticism. W rezultacie Convocation świetnie uchwycił demoniczne pejzaże dźwiękowe z namacalnym uczuciem grozy, przytłaczającymi wokalami. makabryczną melancholią i introspektywnym okrucieństwem.
Marko Neuman udzielał się również w Dark Buddha Rising i Waste Of Space Orchestra. Lauri Laaksonen grał w blackmetalowym Ordinance (In Purge There Is No Remission w 2020) oraz symfoniczno-blackmetalowym Pestilent Hex (The Ashen Abhorrence w 2022 i Sorceries of Sanguine & Shadow w 2024).

Marko Neuman (Candy Cane, ex-Matar, ex-Katakombi), Lauri Laaksonen (ex-Sear, Desolate Shrine)